donderdag 28 juni 2012

Hunebedden: D21 en D22

Vanaf Bronneger via de Steenakkersweg liggen aan een zandweggetje twee hunebedden onder een groepje bomen.
Direct bij de ingang van het terreintje staat een grenspaal.


D21 is de grootste van de twee, hij wordt gedeeltelijk gesteund door een merkwaardig gevormde beuk.



In de kelder zijn door Van Giffen veel scherven en zelfs hele potten gevonden. Dit kwam mede doordat de bodem uit verschillende lagen bestond. Als de keldervloer vol lag werd er gewoon een laagje grond overheen gegooid. Dan kon je weer even vooruit.


D22 is het kleinste hunebed in Nederland. Het is zo klein dat je je alleen al uit praktisch oogpunt kunt afvragen of er wel mensen in zijn begraven. Daarbij is men op een gegeven momen overgegaan tot cremeren. Werd de as dan los begraven? Bijgezet in een urn?



De eik ernaast heeft het wel heel zwaar. Vreemd, hoor, zoals dat er uit ziet.


Alleen al voor de bomen zou je hunebedden moeten opzoeken. En voor het uitzicht. Af en toe een spatje regen hindert niet: goed voor het gewas.





Bronneger ligt in de gemeente Borger-Odoorn
D21:
N 52 56.649
E 006 48.003 

D22:
N 52 56.660
E 006 48.022

Foto's: P.M. van der Ploeg

vrijdag 22 juni 2012

Uitgelezen: De laatste nacht in Twisted River (10)

Korte samenvatting: de jongen Danny is met zijn vader, die kok is, op de vlucht voor een politieman. Danny groeit op, van tijd tot tijd verhuizen hij en zijn vader weer naar een andere stad. Ook als Danny volwassen is, schrijver wordt én vader, blijft het gevaar van ontdekking bestaan.
Meer zeggen zou jammer zijn: lees zelf over wie, wat, waar en waarom.
 
Ik heb het vast wel vaker gezegd: wat uiteindelijk telt is de vraag; wil je dit boek een jaar later opnieuw lezen?
Voor Twisted River van John Irving is mijn antwoord een hartgrondig JA!
En dat heb ik afgelopen vakantie gedaan. Waar ik de eerste keer worstelde met het begin van het boek, wist ik nu hoezeer die hoofdstukken thuishoren in het geheel. En ik heb opnieuw genoten: van het verhaal maar ook van de vaardigheid van de schrijver. Ik weet het zeker: dit is een blijver; dat betekent dat het aangeschaft moet worden, liefst zo snel mogelijk.
Enige tijd geleden toonde "Het uur van de wolf" een documentaire over Irving. Duidelijk werd hoeveel hij gebruikt uit zijn eigen leven en uit dat van anderen. Soms rechtstreeks, soms verwerkt, alleen herkenbaar voor die ene persoon.
In Boeken van Wim Brands kwam hij ook, naar aanleiding van zijn nieuwe boek In One Person. Ik vond hem vooral vermoeid, wat geïrriteerd, ongeduldig en dominant soms. Maar hij deed zijn best; hij weet dat het er bij hoort.
Er werd een stukje uit voornoemde documentaire getoond, waarin je Irving zelf hoort voorlezen: de laatste regels uit Twisted River. Behalve dat het me buitengewoon ontroerde (ik weet immers wat er aan die laatste regels allemaal vooraf gegaan is), viel me op dat Irving zo mooi voorleest (niet elke schrijver kan dat) en hoezeer de tekst zich ook leent om voorgelezen te worden. Prachtig.
Toen het fragment was afgelopen en de camera zich op Irving richtte, zag ik ook bij hem een soort ontroering. Hoewel hij adequaat reageerde op zijn gesprekspartner, had ik het idee dat het even duurde, voordat hij zichzelf hervond. Ik vraag me af wat hem zo bewoog. De laatste regels van het fragment luiden "Here we go again" en verwoorden de gevoelens van de hoofdpersoon als hij de eerste/laatste zinnen van zijn nieuwe roman vindt en opschrijft.
Dat klinkt toch ook als een verzuchting. Weer dat proces in, omdat een verhaal zich aan je opdringt, een verhaal dat verteld móet worden. Later in het gesprek maakte Irving de opmerking dat hij bepaald niet zat te wachten op een dikke roman, omdat zijn boeken sowieso al dik zijn. Aan het eind van het gesprek vertelde hij dat hij begonnen was aan weer een nieuwe roman. Kennelijk valt het hem soms zwaar, maar het moet. Here we go again, de schrijver wordt gedreven en neemt ons mee.

Oorspronkelijke titel: Last Night in Twisted River

documentaire met/over John Irving: klik hier
interview met John Irving: klik hier

dinsdag 19 juni 2012

Hunebedden: D19 en D20

We slaan een aantal nummers over, die komen later wel, en gaan naar Drouwen: hunebed 19 en 20 liggen daar in een prachtig graslandje.
dit is al mooi.


en daar zijn ze dan


Dit zijn behoorlijk grote exemplaren. Er is nogal wat aan gerestaureerd (dekstenen erop en er weer af, scheuren geplakt, etc). Het mooiste vind ik de circel van kransstenen.


De ene heeft het wel, de andere niet. Maar die heeft weer meer dekstenen.



Bij hunebedden denk ik vaak aan olifanten en schildpadden, en vice versa.


Tot slot: we zijn hier vlak bij het Drouwenerzand: dé schoolreisjesbestemming voor scholen in het noorden van het land. Er stonden grote bussen bij de ingang: spannend hoor. Dat wil ik ook nog wel eens meemaken.

Drouwenerzand ligt deels in de gemeente Borger-Odoorn en deels in de gemeente Aa en Hunze
Foto's: P.M. van der Ploeg


zaterdag 16 juni 2012

De Braak, Paterswolde

Op fietsafstand van de stad Groningen, in Paterswolde, ligt het landgoed De Braak. Het grote huis is lang geleden afgebroken, maar het landgoed bestaat dus nog steeds.

De ingang

We proberen er elk jaar een keer heen te gaan, en dan bij voorkeur in mei/juni, als de rododendrons bloeien. Er zijn twee korte wandelingen uitgezet (2,0 km en 2,6 km); slingerend door het bos, langs de vijvers en de hooilanden.

Hier komen we dus voor!


Er zijn twee bijzondere attracties: het doolhof (met echte beukhagen, die nog lekker fris groen waren, zo in het voorjaar) en een prachtige berceau.


naast het doolhof gelegen
kijk ook omhoog!

Het wandelpad voert je het bos uit, langs weilanden met grote bomen, en langs het boswachtershuis (verblijf mogelijk op basis van Bed and Breakfast). Daar wil ik best een beschuitje eten.

gegevens Bed and Breakfast



Het landgoed wordt door Natuurmonumenten beheerd. Op hun site vertellen ze dat de gazons rond de vijvers worden beheerd als hooiland. Dit heeft als resultaat dat er een bijzondere flora is ontstaan. Mooi, maar als je óók vertelt dat één en ander is ontworpen door de tuinarchitect Roodbaard, hink je kennelijk op twee benen.
Liever zag ik toch de gazons rond de vijvers regelmatig gemaaid; de rododendronpartijen niet overwoekerd met braam. Dus de ruimte rond het huis in landgoedstijl onderhouden, de ringen daarbuiten als hooiland. 


Want dat dat prachtige plaatjes oplevert moge duidelijk zijn. Heerlijk gewandeld, en een fijne middag gehad.

Voor meer info:  Natuurmonumenten De Braak  , en wikipedia De Braak


Paterswolde ligt in de gemeente Tynaarlo, tegen de stad Groningen aan

Foto's: A.B. van der Ploeg

donderdag 14 juni 2012

Hunebedden: D06

Bed tussen de bomen.


Vroeger reisde ik met grote regelmaat met de trein via Assen naar Groningen. Bij de spoorwegovergang in Tynaarlo keek ik dan naar rechts: dat was de weg waar de bus langsreed naar mijn opa en oma. Nooit heb ik geweten, toen niet en tot op de dag van vandaag niet, dat misschien 100 meter eerder een hunebed verstopt ligt. Ik denk niet dat je het uit de trein kunt zien; hooguit in de winter, als alles kaal is. Maar het ligt er echt, open en bloot aan een doorgaande weg die, hoe kan het ook anders, Hunebedstraat heet.

daar is ie!

aan vrij drukke straatweg.


Dit hunebed is afgebeeld op één van de bekende schoolplaten van Wolters. Het is dan ook een klein, maar compleet exemplaar.
Ook nu leren we weer wat nieuws: een groot aantal stenen zijn namelijk van rose graniet, sommmige licht, andere donker van kleur. De wetenschappers van nu denken dat die speciaal zijn uitgezocht. Ook vroeger hielden ze wel van een mooi kleurtje.

de ene steen is de andere niet.
Rose
Het terrein is ook vrij klein, met erg veel begroeiïng, opschot van berken, etc. We konden geen grenspaal vinden, misschien gaat hij schuil onder gras en geboomte.
Toen we onze spullen in de auto legden kwamen er twee fietsers voorbij. Ze waren duidelijk blij verrast toen ze zagen, waarvoor wij gestopt waren. Ja, hoor, echt waar ! Een hunebed!
Een aanwijsbord zou fijn zijn, dan krijgt het de aandacht dat het verdient.


nog één foto dan, voor het mooi.

Lokatie: Gemeente Tynaarlo
N 53 04.490
E 006 37.774

foto's:  P.M. van der Ploeg



dinsdag 12 juni 2012

Hunebedden: D05


Dit hunebed ligt aan de weg van Peest naar Zeijen. Er zijn in dit gebied veel bodemvondsten gedaan, en ook zijn er talloos veel tumili te vinden. Maar wij kwamen dus voor hunebed D05: een bescheiden grafmonument in een prachtig rond kuiltje gelegen.


   

kijk nou wat een mooi kuiltje!

Er ontbreken nogal wat stenen, ook grotere draagstenen. Na stevig zoeken vond ik wel de grenspaal: zo had ik hem niet eerder gezien. Als een soort drempeltje ligt hij naast de akker.




In dit gebied zijn vele sporen gevonden van akkerbouw, vanf de late bronstijd, en uit de Romeinse tijd. Ook vandaag wordt het hunebed omringt door akkers.




Na een krentenbol en wat drinken gaan we op weg naar het volgende hunebed.  En laat ik een eindje verderop bij een boerderij een keurige rij grote keien zien, bij wijze van erfafschijding. Ze hadden precies het juiste formaat....


Lokatie: Gemeente Tynaarlo
N 53 03.708
E 006 31.879

 Foto's: P.M. van der Ploeg

zaterdag 9 juni 2012

Hunebedden: D02

Westerveldse keien

Het beloofde droog te blijven, dus gingen we weer op pad: naar hunebed D02, te vinden bij Westervelde, niet ver van Norg. Dit hunebed is echt makkelijk te vinden, het is van de weg af te zien.
Bij het betreden van het veldje (het zgn. "hunebedreservaat"), werden we gewaarschuwd:

het is maar dat je het weet!


Zo'n steen kan gaan schuiven; als je niet uitkijkt zijn én het hunebed én de klimmer ernstig beschadigd.

En hier is het ook al niet goed mee afgelopen:

een dode woelrat

Je zou haast denken dat het hier niet pluis is. Maar daar is dan het hunebed: een bescheiden groep stenen.


Wat ons inmiddels is opgevallen is dat Drenthe in de tijd van Van Giffen er zó anders uitzag. Zo leeg, alleen maar heide...
Maar hier is sinds Van Giffen niet veel veranderd. Er zijn wat nieuwe boompjes aangepland, er is gemaaid rond het hunebed. Wat een goede zorgen. En in het hogere gras vindt de hond ook weer een grenspaal.


Dit vonden we weer mooi, nu op weg naar de volgende...

Lokatie: Gemeente Noordenveld
N 53 03.340
E 006 24.751
foto's: P.M van der Ploeg.







 






maandag 4 juni 2012

Hunebedden: D03 en D04

In de buurt van Midlaren liggen in elkaars verlengde twee hunebedden. Als je op de plaats van bestemming bent, wijst een bord uit de jaren '50 de weg.



De ingang wordt bewaakt door een grote bok.


 Tussen twee hegjes door tref je dan deze fantastische plek aan:


Ingeklemd tussen twee boerderijtjes liggen de hunebedden. En je vraagt je toch onmiddellijk af waarom iemand zijn huis zó dicht naast een hunebed bouwt. En hoe zou het zijn om daar te wonen?

dit is D04
en dit is D03

Het was erg regenachtig weer, dat gaf wel een bepaalde sfeer aan het geheel.
In diverse boekjes en folders wordt wat gezegd over de staat van de boerderijtjes. Grappig is dat de ene schrijver erg gecharmeerd is van de bouwvalligheid van het ene pand (hoewel daar nu aan wordt gewerkt); hij vindt dat bepaald romantisch. Een ander ergert zich blauw aan het aanzien, en verontschuldigt zich er haast voor. In ieder geval gaat het hier om de woningen van particulieren, dus hebben we ons zo bescheiden mogelijk opgesteld, en niet teveel gegluurd. We vonden ook dit "hunebeddencomplex" zeker de moeite waard.


Lokatie: Gemeente Tynaarlo
D3 N 53 06.464
     E 006 40.294
D4 N 53 06.464
     E 006 40.312

foto's:  P.M. van der Ploeg




zaterdag 2 juni 2012

Hunebedden: D01

Ik denk dat elk mens op de basisschool over hunebedden heeft geleerd. Maar lang niet iedereen heeft een hunebed gezien. En waarschijnlijk heeft iedereen er zijn eigen associaties bij. Ik zou zeggen: zoek er eens eentje op. Het is, als je in de buurt woont, een leuk uitje voor een middag of een zomeravond. Het is altijd mooi wandelen/fietsen, er zijn aardige dorpen in de buurt met hun eigen attracties; alle ingrediënten voor een ideaal uitje.

                                                 (foto: P.M vd Ploeg)

Wij zijn begonnen met D01 (www.hunebedden.nl/), vlakbij Roden. Aan de rand van een mooi bos gelegen (eik en beuk) met vrij uitzicht over landerijen ligt een vrij groot hunebed. Vlakbij staat een picknicktafel. Ik vond dat wel een aardig beeld. Want: het was niet altijd moord en doodslag of kommer en kwel. Er waren ook warme zomerdagen: met genoeg te eten en te drinken; families kwamen bijeen, je kon nieuwtjes uitwisselen, en terwijl de mannen bezig waren met het hakken van hout en het slepen van stenen, zat je met de vrouwen in een kring te handwerken, te roddelen of misschien te zingen, terwijl de kinderen op hun manier meehielpen en vreselijk in de weg liepen. 5000 jaar geleden klinkt heel lang, maar dat is het niet. Mensen zijn niet echt veranderd.
Niet ver van het hunebed, op de dijkachtige verhoging, die een grens vormt met het maïsveld, vond ik een opvallende paal. Van Giffen heeft diverse basalten grenspalen aangebracht, het is leuk om te denken dat dit er één is.
Ook leuk en in de buurt: speelgoedmuseum Kinderwereld, Havezate Mensinge, desnoods Kampeerhal De Vrijbuiter.

Lokatie: Gemeente Noordenveld
N 53 06.285
E 006 24.619



Foto's: P.M. van der Ploeg