Het Hunebedcentrum in Borger is leuk!
Ik ben er in korte tijd twee maal geweest: één keer om de expositie binnen te bekijken, en één keer om de buitenboel langs te lopen. Vandaag een verslagje over de binnenexpositie.
Er wordt aandacht besteed aan alle aspecten van het leven tijdens de Trechterbekercultuur, voor zover bekend, want veel blijft nog een mysterie. Reconstructies van huizen, levensgroot en op schaal:
een hunebed
en een vlakgraf,
behoorlijk wat archeologische vondsten
maar ook een historisch overzicht van wat er met de stenen gebeurde, toen de hunebedden onttakeld werden.
Zoals tegenwoordig gebruikelijk in musea, was het wat lawaaierig, maar echt storend was het niet.
Bij de uitgang is een alleraardigste museumwinkel, met veel boeken en kaartjes, maar ook ongelofelijk fijne prullaria zoals mammoetknuffels en andere levensbehoeften.
We hebben thee en koffie gedronken in het restaurant, waar een levensgrote mammoet staat opgesteld. Ik heb hem even geaaid. Jammer hoor, dat ze uitgestorven zijn. Kortom, op zich was het een geslaagde middag.
Wat er aan vooraf ging:
In de hal staat de balie waar je toegangskaartjes kunt kopen. Dan loop je niet zomaar verder, nee, de ingang bestaat uit een gesloten deur, met daarvoor een rood lint, tussen twee paaltjes gespannen en, in ons geval, een strenge dame.
Nadat ik de (tamelijk prijzige) entreebewijzen had gekocht, besloot ik eerst mijn jas op te hangen en even naar het toilet te gaan. Mijn reisgenoten "mochten" van de mevrouw al wel naar binnen...
Toen ik terug kwam was de deur geopend. Ik stapte naar binnen en kwam in een tamelijk grote filmzaal. Op de bovenste rij zaten mijn jongens, met achter hen de strenge juffrouw. "Daar is ze" joelde ze opgewonden. Ik keek rond en zag aan de overzijde een deur, met daarop "Expositie" Daar moest ik dus heen...
"Ik zou niet zover naar beneden gaan, mevrouw" zei Juf. "Jawel" zei ik vriendelijk doch ferm "want ik kom voor de expositie en die is daar". "Ja, maar de fílm!" riep ze uit. "Ik kom niet voor de film, ik kom voor de expostie" zei ik nogmaals. "Maar hij is zo leuk! Gaan jullie nu ook weg?" Dit tegen de jongens die overeind schoten en achter mij aan draafden. "Ja, dat moet" zei mijn oudste op stellige toon. "Moet dat?" vroeg ze verbaasd. Achter haar liep in gebukte houding een mevrouw richting uitgang. Kennelijk fluisterde ze wat, want Juf riep, de wanhoop nabij "En nou moet die andere mevrouw ook al naar de WC!". Inmiddels hadden we de deur bereikt, ik drukte de klink naar beneden, en opende hem. Daarachter begon het museum. De mevrouw bleef eenzaam en verbijsterd achter.
Later vroeg oudste zoon: "Wat was er eigenlijk mis met die film?" Nou, niks waarschijnlijk. Het zijn meestal informatieve filmpjes met re-enactment, voor de bezoeker die bij nul begint. Ik hou er gewoon niet van.
Het was wel grapig hoor, maar ik vind het ook dieptreurig. Ik houd niet van dat gekat, van reaczeurders en reaguurders en het afbranden van alles en iedereen, maar jongens! dit kan echt niet.
Samenvattend:
- om de ingang van een museum te verstoppen achter twee balies, een politieversperring én een Cerberus getuigt niet van klantvriendelijkheid. Want Hallo! ik ben de klant, ik betaal een fors bedrag, ben ik welkom of niet?
- Bezoekers hoeven niet opgevoed noch aan het handje meegenomen te worden. We waren drie volwassen mensen, we kunnen zelf wel wat.
- Als bezoeker wil ik graag zelf uitmaken waar ik naar kijk of niet, in welke volgorde, en in welk tempo.
- Als er een film draait, wordt de deur eveneens gesloten. Je hebt dan maar te wachten. Betaal je 8 euro, kun je niet naar binnen. Staan we soms op de trein te wachten?
- Ik begrijp het belang van vrijwilligers. Zonder hen kunnen vele musea hun deuren wel sluiten. Maar het museum is er niet om vrijwilligers status te verlenen, of een leuke vrijetijdsbesteding. Vrijwilligers werken vóór het museum, het juiste woord is hier: dienstverlening.
Conclusie: het Hunebedcentrum is leuk. Het is tevens het meest klantonvriendelijke museum dat ik heb meegemaakt.
Ik was van te voren gewaarschuwd en dus voorbereid. Ik hoop voor u hetzelfde.
site hunebedcentrum
nog een bezoeker
Ik ben er in korte tijd twee maal geweest: één keer om de expositie binnen te bekijken, en één keer om de buitenboel langs te lopen. Vandaag een verslagje over de binnenexpositie.
Er wordt aandacht besteed aan alle aspecten van het leven tijdens de Trechterbekercultuur, voor zover bekend, want veel blijft nog een mysterie. Reconstructies van huizen, levensgroot en op schaal:
een hunebed
en een vlakgraf,
behoorlijk wat archeologische vondsten
maar ook een historisch overzicht van wat er met de stenen gebeurde, toen de hunebedden onttakeld werden.
Zoals tegenwoordig gebruikelijk in musea, was het wat lawaaierig, maar echt storend was het niet.
Bij de uitgang is een alleraardigste museumwinkel, met veel boeken en kaartjes, maar ook ongelofelijk fijne prullaria zoals mammoetknuffels en andere levensbehoeften.
We hebben thee en koffie gedronken in het restaurant, waar een levensgrote mammoet staat opgesteld. Ik heb hem even geaaid. Jammer hoor, dat ze uitgestorven zijn. Kortom, op zich was het een geslaagde middag.
Wat er aan vooraf ging:
In de hal staat de balie waar je toegangskaartjes kunt kopen. Dan loop je niet zomaar verder, nee, de ingang bestaat uit een gesloten deur, met daarvoor een rood lint, tussen twee paaltjes gespannen en, in ons geval, een strenge dame.
Nadat ik de (tamelijk prijzige) entreebewijzen had gekocht, besloot ik eerst mijn jas op te hangen en even naar het toilet te gaan. Mijn reisgenoten "mochten" van de mevrouw al wel naar binnen...
Toen ik terug kwam was de deur geopend. Ik stapte naar binnen en kwam in een tamelijk grote filmzaal. Op de bovenste rij zaten mijn jongens, met achter hen de strenge juffrouw. "Daar is ze" joelde ze opgewonden. Ik keek rond en zag aan de overzijde een deur, met daarop "Expositie" Daar moest ik dus heen...
"Ik zou niet zover naar beneden gaan, mevrouw" zei Juf. "Jawel" zei ik vriendelijk doch ferm "want ik kom voor de expositie en die is daar". "Ja, maar de fílm!" riep ze uit. "Ik kom niet voor de film, ik kom voor de expostie" zei ik nogmaals. "Maar hij is zo leuk! Gaan jullie nu ook weg?" Dit tegen de jongens die overeind schoten en achter mij aan draafden. "Ja, dat moet" zei mijn oudste op stellige toon. "Moet dat?" vroeg ze verbaasd. Achter haar liep in gebukte houding een mevrouw richting uitgang. Kennelijk fluisterde ze wat, want Juf riep, de wanhoop nabij "En nou moet die andere mevrouw ook al naar de WC!". Inmiddels hadden we de deur bereikt, ik drukte de klink naar beneden, en opende hem. Daarachter begon het museum. De mevrouw bleef eenzaam en verbijsterd achter.
Later vroeg oudste zoon: "Wat was er eigenlijk mis met die film?" Nou, niks waarschijnlijk. Het zijn meestal informatieve filmpjes met re-enactment, voor de bezoeker die bij nul begint. Ik hou er gewoon niet van.
Het was wel grapig hoor, maar ik vind het ook dieptreurig. Ik houd niet van dat gekat, van reaczeurders en reaguurders en het afbranden van alles en iedereen, maar jongens! dit kan echt niet.
Samenvattend:
- om de ingang van een museum te verstoppen achter twee balies, een politieversperring én een Cerberus getuigt niet van klantvriendelijkheid. Want Hallo! ik ben de klant, ik betaal een fors bedrag, ben ik welkom of niet?
- Bezoekers hoeven niet opgevoed noch aan het handje meegenomen te worden. We waren drie volwassen mensen, we kunnen zelf wel wat.
- Als bezoeker wil ik graag zelf uitmaken waar ik naar kijk of niet, in welke volgorde, en in welk tempo.
- Als er een film draait, wordt de deur eveneens gesloten. Je hebt dan maar te wachten. Betaal je 8 euro, kun je niet naar binnen. Staan we soms op de trein te wachten?
- Ik begrijp het belang van vrijwilligers. Zonder hen kunnen vele musea hun deuren wel sluiten. Maar het museum is er niet om vrijwilligers status te verlenen, of een leuke vrijetijdsbesteding. Vrijwilligers werken vóór het museum, het juiste woord is hier: dienstverlening.
Conclusie: het Hunebedcentrum is leuk. Het is tevens het meest klantonvriendelijke museum dat ik heb meegemaakt.
Ik was van te voren gewaarschuwd en dus voorbereid. Ik hoop voor u hetzelfde.
site hunebedcentrum
nog een bezoeker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten