Eind vorig jaar schreef ik over suikerbieten. Hoe overal op het land bergen met suikerbieten verschenen. Karrevrachten vol, achter trekkers, op vrachtwagens. En overal borden met waarschuwingen, want de wegen lagen vol met modder.
De volgende stap in het proces is dat die bieten naar de fabriek worden gebracht. Vrachtwagens rijden af en aan. Sommige chauffers rijden wel 12 รก 14 keer op een dag heen en weer van het land naar de fabriek. Dat zou ik wel eens vanuit de lucht wilen zien. Al die auto's als miertjes naar een centraal punt.
We zijn gaan kijken, in Hoogkerk. Al gauw konden we aanhaken bij een volgeladen vrachtwagen. En dat zagen we onderweg overal: tonnen bieten op weg naar de fabriek, net als wij. Makkelijk, geen navsat nodig.
Van verre zie je ze al staan: de silo's. Als een soort kathedraal liggen ze in het landschap. Aan de rand van de stad en aan het Hoendiep.
Vlakbij de fabriek ligt nog een rotonde, voor een goede doorstroming. Want kijk: een volle wagen rijdt de rotonde op, de lege rijden van de rotonde naar rechts om nieuwe voorraad te halen.
We parkeren op een plek tussen alle gebouwen in. Wat een groot complex. In het Hoendiep liggen twee schepen te lossen: bergen spul, het lijkt op kalk (?).
Suiker maken is deels een chemisch proces.
suikerproduktie: klik hier
We lopen langs de fabriek en het water richting het dorp.
Hierbinnen gebeurt het. Onderin de in reepjes gesneden bieten, bovenin de pulp en verder vooral water, heel veel water. Uit zo'n simpele biet wordt van alles gehaald: suiker in alle vormen, stroop, veevoer, mest voor landbouwgronden, en de afgespoelde aarde voor dijkverzwaringen. In een afgesloten gedeelte op het terrein wordt onderzoek gedaan naar nieuwe toepassingen en ook wordt er gewerkt aan energiewinning. Kunnen we straks pannekoeken bakken op suikerbietenenergie. Pannekoeken met stroop! Lekker.
Het is indrukwekkend. Het hele dorp wordt gedomineerd door die grote silo's en andere gebouwen. En ondertussen gaat het gewone leven zijn gang: een cafetaria, een bakker, een bloemist. Wat een contrast: kleine ondernemers en een wereldspeler.
Op de terugweg gaan we langs een andere route. Kijk, daar worden de bieten gestort, zien we dat ook nog even.
Als je de volgende keer basterdsuiker op de pap strooit, of poedersuiker over de oliebollen, zo vertrouwd en toch zo bijzonder, sta dan even stil bij de lange weg van suikerbiet naar je bordje.
De volgende stap in het proces is dat die bieten naar de fabriek worden gebracht. Vrachtwagens rijden af en aan. Sommige chauffers rijden wel 12 รก 14 keer op een dag heen en weer van het land naar de fabriek. Dat zou ik wel eens vanuit de lucht wilen zien. Al die auto's als miertjes naar een centraal punt.
We zijn gaan kijken, in Hoogkerk. Al gauw konden we aanhaken bij een volgeladen vrachtwagen. En dat zagen we onderweg overal: tonnen bieten op weg naar de fabriek, net als wij. Makkelijk, geen navsat nodig.
Van verre zie je ze al staan: de silo's. Als een soort kathedraal liggen ze in het landschap. Aan de rand van de stad en aan het Hoendiep.
Vlakbij de fabriek ligt nog een rotonde, voor een goede doorstroming. Want kijk: een volle wagen rijdt de rotonde op, de lege rijden van de rotonde naar rechts om nieuwe voorraad te halen.
We parkeren op een plek tussen alle gebouwen in. Wat een groot complex. In het Hoendiep liggen twee schepen te lossen: bergen spul, het lijkt op kalk (?).
Suiker maken is deels een chemisch proces.
suikerproduktie: klik hier
 |
| bushalte |
We lopen langs de fabriek en het water richting het dorp.
Hierbinnen gebeurt het. Onderin de in reepjes gesneden bieten, bovenin de pulp en verder vooral water, heel veel water. Uit zo'n simpele biet wordt van alles gehaald: suiker in alle vormen, stroop, veevoer, mest voor landbouwgronden, en de afgespoelde aarde voor dijkverzwaringen. In een afgesloten gedeelte op het terrein wordt onderzoek gedaan naar nieuwe toepassingen en ook wordt er gewerkt aan energiewinning. Kunnen we straks pannekoeken bakken op suikerbietenenergie. Pannekoeken met stroop! Lekker.
Het is indrukwekkend. Het hele dorp wordt gedomineerd door die grote silo's en andere gebouwen. En ondertussen gaat het gewone leven zijn gang: een cafetaria, een bakker, een bloemist. Wat een contrast: kleine ondernemers en een wereldspeler.
Als je de volgende keer basterdsuiker op de pap strooit, of poedersuiker over de oliebollen, zo vertrouwd en toch zo bijzonder, sta dan even stil bij de lange weg van suikerbiet naar je bordje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten