Het lijkt haast alsof we geen winter gehad hebben. Dat is dus niet helemaal waar. Op één van de koudste dagen van het jaar tot nu toe zijn we gaan kijken bij de Papeloze Kerk. Dat is de bijnaam voor hunebed D49, gelegen bij Schoonoord.
Bij de manege is een parkeerplaats. Meteen aan het begin van het pad staan een bordje én een steen waar, zoals gewoonlijk, ooit een plaquette op heeft gezeten. Even gewoon is het dat die plaquette is verdwenen.
Het pad op, en als een groep stuiterende kinderen, met hun vingertje in de lucht (Ik! Ik! Ik!), strijden bordjes en panelen om de aandacht van de wandelaar.
Het is goed te weten dat dit een reconstructie van het oorspronkelijke hunebed is. Van Giffen heeft van andere, geheel vervallen hunebedden enkele stenen gebruikt om dit (eveneens vervallen) exemplaar te reconstrueren. Zo krijgt de bezoeker een goede indruk van een intact hunebed. Het is deels verstopt onder een dekheuvel.
Eenmaal voltooid kwamen er vele kijkers, die er graag een entreeprijs voor betaalden. Inmiddels is de plek weer vrij toegankelijk. Je kunt nog wat resten van een toegangshek in de bodem zien.
Ook hier komen kennelijk veel mensen die het niet kunnen laten om bovenop het hunebed te klimmen. Om schade te voorkomen zijn maatregelen genomen. Een noodgezicht, maar ja, je moet wat.
Wat me wel bezig houdt is dat woord "Papeloos". Ik heb één keer meegemaakt dat een kennis het over "paapsen" had, met de bijbehorende afkeuring in de stem. Volgens mij is het een uitdrukking die nog sporadisch wordt gebruikt door de generatie boven mij. En ik vermoed dat in streng-christelijke kringen nog wel over de paapse kerk wordt gesproken. Maar verder? Een uitstervende titel. Daarmee verandert de lading van de bijnaam, het wordt een curiositeit.
Met de ontkerking verdwijnen sommige scheldwoorden, maar er komen weer nieuwe voor in de plaats. Ik vraag me af: werd het woord "Paap" net zo krenkend ervaren, als bijvoorbeeld nu het woord "kopvodden"? Wat in ieder geval niet lijkt te verdwijnen is religieuze intolerantie.
Zo bekeken is dit hunebed meer dan een reliek uit de Steentijd. Het is ook een herinnering aan de tijd waarin mensen vervolgd en verbrand werden vanwege hun geloof. Het raakt aan actuele thema's. Dat is geschiedenis: een voortdurend proces. Twee stapjes vooruit, één achteruit. In gedachten van hunebed naar minaret.
Schoonoord ligt in de gemeente Coevorden.
Foto's: van Aag zelf
Bij de manege is een parkeerplaats. Meteen aan het begin van het pad staan een bordje én een steen waar, zoals gewoonlijk, ooit een plaquette op heeft gezeten. Even gewoon is het dat die plaquette is verdwenen.
Het pad op, en als een groep stuiterende kinderen, met hun vingertje in de lucht (Ik! Ik! Ik!), strijden bordjes en panelen om de aandacht van de wandelaar.
Het is goed te weten dat dit een reconstructie van het oorspronkelijke hunebed is. Van Giffen heeft van andere, geheel vervallen hunebedden enkele stenen gebruikt om dit (eveneens vervallen) exemplaar te reconstrueren. Zo krijgt de bezoeker een goede indruk van een intact hunebed. Het is deels verstopt onder een dekheuvel.
Eenmaal voltooid kwamen er vele kijkers, die er graag een entreeprijs voor betaalden. Inmiddels is de plek weer vrij toegankelijk. Je kunt nog wat resten van een toegangshek in de bodem zien.
Ook hier komen kennelijk veel mensen die het niet kunnen laten om bovenop het hunebed te klimmen. Om schade te voorkomen zijn maatregelen genomen. Een noodgezicht, maar ja, je moet wat.
 |
| professor van Giffen |
Wat me wel bezig houdt is dat woord "Papeloos". Ik heb één keer meegemaakt dat een kennis het over "paapsen" had, met de bijbehorende afkeuring in de stem. Volgens mij is het een uitdrukking die nog sporadisch wordt gebruikt door de generatie boven mij. En ik vermoed dat in streng-christelijke kringen nog wel over de paapse kerk wordt gesproken. Maar verder? Een uitstervende titel. Daarmee verandert de lading van de bijnaam, het wordt een curiositeit.
Met de ontkerking verdwijnen sommige scheldwoorden, maar er komen weer nieuwe voor in de plaats. Ik vraag me af: werd het woord "Paap" net zo krenkend ervaren, als bijvoorbeeld nu het woord "kopvodden"? Wat in ieder geval niet lijkt te verdwijnen is religieuze intolerantie.
Zo bekeken is dit hunebed meer dan een reliek uit de Steentijd. Het is ook een herinnering aan de tijd waarin mensen vervolgd en verbrand werden vanwege hun geloof. Het raakt aan actuele thema's. Dat is geschiedenis: een voortdurend proces. Twee stapjes vooruit, één achteruit. In gedachten van hunebed naar minaret.
Schoonoord ligt in de gemeente Coevorden.
Foto's: van Aag zelf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten