zondag 30 november 2014

Vakantieverslag Traben-Trarbach (2): wijn

We gaan ook regelmatig naar Saarburg, dat ligt wat zuidelijker. Wat me nu opviel was de kleur van de stenen, rotsen en bergen hier bij Traben Trarbach. Van die steen worden o.a. huizen gebouwd.
Kijk eens naar het verschil:


tamelijk bruingekleurde stenen in Trarbach

zwart/grijsgekleurde steen in Saarburg

Verschillend gekleurde stenen, verschillende mineralen, verschillende smaken wijn. Zo simpel is het soms. Nou komt er bij wijn wel meer kijken, maar daar hebben we het wel een andere keer over. Vandaag gaat het over de wijn in Traben-Trarbach.
Rond 1900 was Traben-Trarbach de tweede stad in Europa wat betreft de omzet in wijn. Of zoiets. Of dat nu waar is of niet, je ontkomt er niet aan als je door de stad loopt: wijn is alom tegenwoordig. Eeen beeldverslag(je):

vinotheek op het park


wijnstad Traben-Trarbach


gevelsteen hotel
 


een van de vele gevelstenen op het Loretta-huis

kelderdeur van een Weingut

bij de brug



wijnboerenvereniging en bibliotheek in één gebouw

Ik weet in een dorpje bij Saarburg een winkel, die heet Wein und Buch. Zoals de bovenstaande foto laat zien, goed gezelschap van elkaar.

Dit is maar een kleine impressie van wat er te zien valt.

hier gaat het om


terrassen vol wijnstokken

Het is een industrie. Het is een ambacht. Het is cultuur en natuur. Het is hier een manier van leven. Daar kun je naar kijken, daar kun je van leren, en daar wordt je dan weer wat wijzer van.








zaterdag 29 november 2014

Vakantieverslag: Traben-Trarbach (1)

Zo, we zijn weer terug van weggeweest. Een week in een huisje op Mont Royal. Het was heerlijk en het was prachtig. We zijn nog lang niet uitgekeken, dus als het even kan gaan we nog een keer.

Voor de dagelijkse boodschapen rijd je de berg af, zo het stadje Traben-Trarbach in.
Traben en Trarbach worden gescheiden door de Moezel en verbonden door een bijzondere brug.


Ook van dichtbij is het neogotische poortgebouw heftig gedecoreerd.


Vooral in Traben staan prachtige gebouwen




Het stratenplan is vast honderden jaren oud. Niet bepaald geschikt voor het moderne vrachtverkeer: goed opletten en veel geduld als je er echt langs moet. Om rond te kijken kun je echt beter te voet.



Dan vind je zomaar een stukje stadsmuur (in Trarbach).


Het mooiste gebouw in Traben vind ik misschien wel het oude Postkantoor.



Na Berlijn was Traben-Trarbach de tweede stad in Duitsland met elektrische stroom. De centrale staat er nog steeds.


Dat kan toch zo als een modelbouw-huisje naast je modelspoorbaan gezet worden?
Als het regent is het een beetje een grauwe bedoening, maar als de zon schijnt:



dan knalt het je soms tegemoet. Daar houd ik wel van.



Ook gegroet. En tot wederziens.

zondag 16 november 2014

Gemaal Fiemel: oud en nieuw

Eigenlijk wilden we naar de Punt van Reide. Dat wordt wel het enige schiereiland van Nederland genoemd, maar dat vind ik wat overdreven. Een landtong, dat is het. Een uiterst puntje land, waar je op mooie dagen naar zeehonden kunt kijken. Vandaag echter niet.



Mist. Het was er al toen we op pad gingen, maar gaandeweg werd het steeds erger. Erwtensoep, maar dan grijs.


En dan toch nog een beetje kleur op de kwelders.

We hadden de auto bij het gemaal gezet. En als je daar rondkijkt zie je weer hoe mensen hun stinkende best doen om het allemaal een beetje netjes te organiseren. 
Het gemaal dateert van 1997. Niets koekoek-éénzang, maar een nieuw ontwerp van architect Jan Timmer uit Scheemda, in opdracht van Waterschap Dollardzijlvest.


De architect heeft het over een spade die een graszode optilt. Het is een bescheiden gebouw, niet te vergelijken met de enorme sluizen bij Nieuw-Statenzijl een eindje verderop.

de boezemkant

Het gemaal bedient een niet al te groot gebied. Dat weet ik omdat er (natuurlijk) duidelijke informatiepanelen staan.


Hier hebben we het over; deze polders, dit gebied. Sinds 1770 al staat hier een gemaaltje, om het overtollige water af te voeren.



Dan is het goed om te weten dat bij het ontwerp wél rekening is gehouden met de gaswinning (bodemdaling) maar níet met een stijgende zeespiegel. De capaciteit zal in de toekomst onvoldoende kunnen zijn. Inmiddels is besloten dat bij de volgende Groot-Onderhoud-Beurt ook daar aan gewerkt zal worden.

Van het vorige gemaal is een gedeelte bewaard gebleven. Deze stamt uit 1952, en was geplaatst door Waterschap De Vereeniging. Inmiddels hebben we nu het Waterschap Hunze en Aa's.



Op de dijk staat ook een constructie. A-technicus die ik ben, vermoed ik dat dit de uitwateringsdeuren bedient. 


grote stukken Meccano
Verkleumd tot op het bod vonden we het zo wel genoeg. Volgende keer weer verder, want er is hier nog meer te zien.

Rest mij nog te zeggen dat ik vind dat de Waterschappen moeten blijven!

De Nederlandse Stichting voor Gemalen heeft een uitgebreide site. klik hier

Fiemel ligt in de gemeente Delfzijl ten oosten van Termunten

Foto's: van Aag zelf.


zaterdag 8 november 2014

Soep, soort van Thais

Even een recept voor een heerlijke soep. Komt weer uit mijn enorme stapel knipsels, en zo te zien uit een Allerhande. Het is werkelijk doodsimpel, een kwestie van alles schoonmaken en snijden, achter elkaar in de pan mikken, koken en dan de staafmixer er op. Maar goed, hier iets meer details:

Nodig: zonnebloemolie, 1 ui, 1 á 2 gesnipperde knoflooktenen, 1 flespompoen, 1 sinaasappel, 1/2 á 1 winterpeen, gele curry pasta (ik had die van Patak, maar andere merken zijn natuurlijk ook goed), 1 blikje kokosmelk, 1/2 liter groentebouilon, evt. blaadjes koriander, staafmixer.


Was de pompoen, snijd hem in de lengte 2 x door en haal er de pitten en de vezelige draden uit. Snijd in blokjes.


Schil de sinaasappel en verdeel in stukjes. Schil en snipper de ui. Schil de winterwortel en snijd in plakken.


Mooi oranje allemaal.  Zet een pan met een stevige bodem op het vuur, doe er plm. 2 lepels zonnebloemolie in, fruit daarin de gesnipperde ui en knoflook tot glazig en geurig (knoflook mag niet bruin worden!).





Doe er de pompoen, de wortel, de sinaasappel en de gele currypasta bij. Het recept spreekt over 35 gram, ik heb 2 volle dessertlepels gedaan. Even flink roeren, doe er dan de kokosmelk en de bouillon bij. Ook zoiets: in dit recept staat 400 ml, en dat gebeurt vaker. Waar slaat dat op? Misschien dat je dan wat extra hebt voor als het te dik wordt? Ik heb er dus meteen een 1/2 liter in gemikt, en dat was maar goed ook. Breng aan de kook, deksel er op, 30 minuten zachtjes laten koken. Prik daarna met een vork in een stukje pompoen. Is hij al boterzacht? Bij mij waren ze nog wat stevig; een kwartiertje extra was geen overbodige luxe. Enfin, als je de pompoen zacht genoeg vindt (en de wortel trouwens ook!), haal je de pan van het vuur en zet je er de staafmixer op. Malen maar, tot je één grote oranje, lobbige massa hebt.



Nog even verwarmen. Schep de soep in kommen, eventueel met fijngehakte korianderblaadjes garneren en smullen maar.

N.B.
De flespompoen hoeft niet geschild te worden, maar hoe verder in het seizoen, hoe taaier de schil. Je krijgt dan wel eens wat kleine schilfertjes tussen je tanden. Dat schillen is een vervelend werkje, maar als je griezelt van stukjes, kun je de soep ook zeven voordat je hem opdient.

vrijdag 7 november 2014

Het Woudagemaal

Afgelopen woensdag gingen wij, de drie Gratiën, een middagje uit. Net als de vorige keer in Friesland: toen naar Franeker, nu naar Lemmer.

Het was bijzonder rustig bij het gemaal, dat heeft zo zijn voordelen. Dichtbij parkeren bijvoorbeeld.


Dat moderne gedeelte is de ingang, daarbinnen is de kassa, de restauratie en de expositieruimte. Van binnen is het ruim en licht, met meestal prachtig uitzicht over het water. Vandaag niet, het was ontzettend mistig. Dat had ook zijn charme.

We kregen een rondleiding van een enthousiaste meneer. We vormden met nog twee mensen zijn vuurdoop. Af en toe vroeg hij of het wel goed ging. "Het gaat geweldig", zeiden we dan, en dat was ook zo.

Eerst kwamen de brandstoffen en de pijp aan de beurt.

steenkool




Vroeger werd er met steenkool gestookt, nu met stookolie.



De pijp is voor de afvoer van de rook, onder de grasheuvels lopen de buizen die uit de fabriek komen. Die pijp is trouwens, vlak nadat hij klaar was, door de bliksem getroffen. Konden ze weer overnieuw beginnen.


De inlaat. Noem je dit nou de voorkant of de achterkant? 


De boezem. Al die droge termen van vroeger op school krijgen een prachtige invulling.
 

We gaan naar binnen en komen eerst in het ketelhuis. We krijgen een uitgebreide technische uitleg.


Die sla ik over, dat kan die meneer veel beter dan ik.

Grapje:






Filterdoeken worden gewassen en te drogen gehangen: huiselijk.




Vervolgens, de machine- of pompkamer.




Voor zulke vliegwielen heb ik een heilig respect. 90 slagen per minuut? Dat meen ik onthouden te hebben. Ook hier weer veel technische informatie. Vooral die cilinders zijn erg vernuftig ontworpen.

Er is nog meer, hoor. Een prachtig kantoor, de kelders, de kastjes met oliekannetjes in alle soorten en maten, de mooie muurtegels. Teveel om hier te laten zien.

Weer naar buiten, naar de uitlaat


Ik ken de beelden van het journaal, als het gemaal onder stoom is. Dan kolkt het en bruist het. Maar vandaag is het zo stil. 

Dat was leuk. En wat ook opvalt, het blijft mensenwerk. Allemaal machines, leidingen en metertjes, en dan toch zinnen als: "... en dan voel je wel, dat...." Geen steriele fabriekshal, maar een levende organisatie.
Vriendelijke mensen ook, en fijne spullen te koop in het winkeltje, waaronder echte stoommachientjes. O, o, wat een mooi speelgoed. Kost wat, maar dan heb je ook wat.

Kijk ook eens op de site, en ga er vooral eens naar toe!

http://www.woudagemaal.nl/