vrijdag 27 februari 2015

Cup cakes met vulling

Eén van onze favoriete TV-programma's is The Great British Bake-off.


Een boek vol lekkere zaken, daar word je toch blij van?
Vandaag heb ik Cherry Bakewell Cup Cakes gemaakt. Er rust copyright op het recept, maar de bereidingswijze van cupcakes kun je overal vinden.

Bak dus met behulp van een muffinplaat 12 cup cakes.


Ze zijn wat verfomfaaid; de papieren vormpjes waren eigenlijk te groot.
Nu komt de grote truc (die iedereen waarschijnlijk al kent, maar ík vind hem briljant!):


Met behulp van een appelboor haal je voorzichtig een stukje uit elk cakeje. Daarna lepel je met een theelepeltje wat jam in de ontstane holte.


Daarna glazuur erover, kersje er op en klaar.




Ik ga maar eens wat verse ananas confituren en een tropische variant maken, dat lijkt me ook lekker. Of sinaasappel met lemon curd. Mogelijkeden te over.



dinsdag 24 februari 2015

Uitgelezen: boek per week

Dit is mijn boekenboekje:


Als ik een recensie lees, of een interview met een schrijver, een TV-programma zie of een interessante advertentie, dan pak ik mijn boekje en maak ik een notitie.



Regelmatig kies ik een titel, log in op de site van de bibliotheek en kijk of ergens in de provincie een exemplaar beschikbaar is. Zo ja, dan vraag ik hem aan. Binnen een week staat het boek voor me klaar in de bieb hier in het dorp. Is dat niet heerlijk? En het kost niets.
Als ik het boek gelezen heb, gaat er een streep door de vermelding in het boekje. Volgende alstublieft.

De Bibliotheek is dit jaar een actie gestart: Een boek per week. Ze twitteren er over en zijn actief op Pinterest. Kijk maar:

 Een boek per week

Nu is dat toch al mijn streven, maar zoiets is een fijne stimulans.

Zo las ik met veel plezier


Die hebben we inmiddels zelf aangeschaft. Hoofdstukken over het leven van Tsjechov worden afgewisseld met hoofdstukken over het leven in Rusland nu. Leerzame kost, zeker nu.

Daarna moest ik natuurlijk wat van de man zelf lezen. Gelukkig is er het Gutenberg-project én heb ik een e-reader.



Ontzettend geestig, geweldig! Ik ben inmiddels helemaal into de Russische schrijvers; ik ga Krielaars' boek als handleiding gebruiken om meer Russen te lezen.

In onze dorpsbibliotheek zag ik deze (weer) staan. het moest er toch maar eens van komen.



Het was veel beter dan ik had verwacht (op niets gebaseerd vooroordeel mijnerzijds). Aan het begin van elk hoofdstuk moet je enkele regels lezen voordat je weet : wie waar en wanneer, die voortdurende afwisseling houdt je scherp.
Eventueel minpuntje: de vrouwen komen niet goed uit de verf. De relatie tussen de zusjes blijft onbesproken, evenals de relatie tussen de zusjes en hun moeder. Volgens mij had Buwalda op dat moment van zijn leven niet zoveel verstand van vrouwen. Of hij vond ze niet interessant, dat kan ook.

Momenteel heb ik een boek geleend uit het boekenboekje:


Een jongeman wordt leraar op een dorpsschool, er spelen geloofskwesties, verder is er sprake van overspel, zelfmoord en ook nog een executie, met nog meer narigheid er bij.
Hier blijf ik steken. Het is vast een goed boek, hoor, maar ik kom er niet door. Ik ben toch al niet zo van de Vlaamse schrijvers, uitzonderingen daargelaten, en dit is zo'n opeenstapeling van kommer en kwel, dat ik er tegen op zie om verder te lezen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Dus, deze week geen boek uitgelezen, jammer dan. Opgewekt voorwaarts!


zondag 15 februari 2015

De grens bij Neurhede en Bourtange

Heerlijk, die preview op de lente. Op zoek naar grenspalen én lekker buiten zijn, helemaal goed.
We hebben op de kaart gekeken, zijn maar één keer fout gereden en vonden toen het goede weggetje.
Immer gerade aus tot je niet verder kunt.


Daar staat meteen al een (moderne) paal:



Een schraal paaltje met een zakelijk nummerplaatje.

De grens is vaak van verre al te herkennen, door een rivier, sloot of bomengrens.


Tegenwoordig kun je hem ook vinden door op de windmolens af te gaan. Onze Oosterburen zijn dol op windmolens, maar vanwege de overlast zetten ze die dingen het liefst zo vlak mogelijk bij de grens. En dat die Nederlanders daar dan last van hebben is niet hun probleem toch? Soms gaat het samenwonen nog wat stroef.


Aan de andere kant, bekijk deze grensovergang nu eens. Ik vraag me werkelijk af wat die paal daar nog doet. Symbool voor andere tijden, denk ik.


Ik moet opeens aan de Oekraïne denken. Wat een waanzin. Wat gezegend zijn we, dat we hier zomaar kunnen lopen aan beide kanten van de sloot.

Nog een paal, een oudere deze keer. Man denkt uit 1880/1890 ongeveer.



Een beetje ambachtelijk gevormd geval. De N staat voor Nederland, aan de andere kant staat een P gekerfd (Pruisen/ Prussia). De cijfers hebben mooie krulletjes, daar heeft iemand zijn best op gedaan.

We zullen eens wat foto's maken van de verschillen tussen hier en daar, want die zijn er ook. Ook weer leuk om te doen. Bofferds, dat zijn we.

foto's: A.B. van der Ploeg en van Aag zelf


dinsdag 10 februari 2015

Hoesten en proesten

De eerste zieke heeft zich gemeld: hoestend en snotterend, en vervelend (!) keelpijn. Gelukkig herinnerde ik me dat op de site van

http://de-gulle-aarde.blogspot.nl/

een recept staat voor tijmsiroop.  Het is heel gemakkelijk en snel te maken, vooral als je, zoals wij, een bos tijm in de tuin hebt staan.

Knip zo'n 25 gram verse tijm, of neem 12 1/2 gram gedroogde tijm. Zet met  250 ml kokend water thee van de tijm, laat 20 minuten trekken.


Zeven (of gewoon de takjes uit het water vissen, je houdt dan wel groene friebeltjes in de siroop). Dezelfde hoeveelheid suiker toevoegen.



In een pannetje verwarmen en de suiker goed laten oplossen. Breng het niet aan de kook! Dan gaat het namelijk geleren en eindig je met tijmjam. Das nou ook weer niet de bedoeling.

Overgieten in een goed schoongemaakt flesje. Klaar!



Neem af en toe een lepeltje siroop, of doe wat door de thee.

Is het lekker? Nou, ik vind het niet vies. Het smaakt een beetje medicinaal en dan denk je al gauw dat het goed voor je is. Een soort levertraan-effect  (wij kregen Sanostol! wat was dat lekker!).

Helpt het? Het idee dat je iets doet helpt al. Je kunt het een placebo-effect noemen, feit is dat het menselijk brein zo werkt. Jezelf een beetje in de watten leggen mag ook best.

Merkwaardig vind ik wel, dat ik vroeger hartelijk werd uitgelachen om mijn huismiddeltjes, maar dat bv de dierenarts onlangs het pootje van de hond insmeerde met honingzalf (anti-bacteriële werking!). Voortschrijdend inzicht? Laat de Anti-Kwakzalvers Vereniging het maar niet horen.