woensdag 31 mei 2017

Ameland (4)

We hebben een huisje bij Ballum gehuurd, één van de vier dorpen op het eiland, (er is ook nog een streekje dat Kooiplaats heet). Prachtige dorpen zijn het, met goed bewaarde oude huisjes.
In Hollum alleen al (het dorp verderop, 1100 inwoners) zijn maar liefst 53 rijksmonumenten.
Maar goed, Ballum dus. Bestuurscentrum vanaf de Middeleeuwen. Er is pas een leuk boekje verschenen, helder en overzichtelijk, dat daar over gaat.


Maar ik heb een kleine obsessie met boeren en boerderijen, dus ik verdiep me daarin. En verder zijn er de vele huizen van stuurlui en commandeurs, die de tijd hebben doorstaan. De huizen dus, de mensen liggen op de kerkhoven.



"Een Amelander huis wordt gekenmerkt door twee topgevels met daartussen een zadeldak", las ik ergens.


Dit is dus zo'n Amelander huis (boerderij). Maar wat ons opvalt is juist de grote variatie binnen de soort. Deze heeft inderdaad 2 topgevels met een zadeldak. Verder over de lengte van de zijgevel een aanbouw. De baanderdeuren zitten gewoon in de gevel van de schuur.

Dan deze, kijk ook naar de baanderdeuren: in een inspringing van de zijgevel.



Dan deze schoonheid, let op hoe de nok van het voorhuis nog een klein eindje doorloopt over het volgende gedeelte. Merkwaardig.


De volgende heeft een ander type voorhuis, dat doorloopt in een soort tussenstukje, waardoor je aan een kop-hals-romp boerderij gaat denken, met daarachter de schuur. Het lijkt wel origami.




We hebben het Sorgdrager Museum bezocht (vooral doen als je op Ameland komt) en daar kun je een indruk krijgen van het interieur van de huizen en boerderijen. Van de kapconstructie bijvoorbeeld.


Dat was ik vergeten: dat die bovenste dwarsbalken rond zijn.
Op de vloeren estrikken, soms in een crazy patchwork gelegd.




Een huis is een huis is een huis (kleine variatie op een thema). Nog eentje dan, deze staat in Hollum., bij het voornoemde museum.



Er is hier een groep enthousiastelingen die schuil gaat achter de naam "Amelander Historie". Een uitgebreide site, en we kregen snel, uitgebreid en geduldig antwoord op onze vragen.
klik hier voor de site.

Voor informatie over Museum Sorgdrager, klik hier

Thuis hebben we een aardig boek met bouwbeschrijvingen van de boerderijen op Terschelling. Tot op dit moment hebben we nog niet zoiets gevonden voor Ameland. Kan het zijn dat er nog geen overzichtswerk is van al die mooie huizen en boerderijen? Dan wordt dat toch de hoogste tijd?
Bij deze even een linkje naar dat boek van ons: klik hier. 
Ondertussen zoeken we wel verder. 

maandag 29 mei 2017

Ameland (3)

Eindje wandelen. We begonnen bij de vuurtoren. Bos. Duinen. Strand. Honderdduizend dennenappeltjes.




Duinroosjes, zo zoet.







Op het strand zagen we een dode zeehond. Tja. Als er zeehonden zwemmen, gaan er ook zeehonden dood. "Hij doet het niet meer, " zeggen we dan. "Wat jammer."  Een gedeelte van zijn ribbenkastje lag al bloot. Het was zo rond als een hoepeltje, en de ribbetjes zelf waren zo delicaat gevormd, ik zoek nog steeds naar een goede vergelijking. God's oog zit in de details (I don't do God, maar zulke zinnen komen toch zomaar bij me op).

Verder wandelen maar weer. Bij de volgende duinovergang klommen we naar boven.  Daar was de vuurtoren weer.

De ultieme Ameland-foto.


Aan de voet van de toren hebben we even gezeten. En kocht man een prachtig souvenir.



Alleen maar zijn. Alleen maar kijken.


vrijdag 26 mei 2017

Vakantie op Ameland (2)

Het is toch wel bijna hoogseizoen. Nederland heeft massaal vrij. En zo wandelden we vanmiddag op het goudgele strand van Ameland.


Erg he?
Het is hartstikke eb, Finn mag niet los zwemmen, want er staat een enorm sterke stroming.
Ribbeltjes op het strand.



In de zee steekt een koppie boven het water uit. Het draait zich om en dan kijken we naar elkaar, de zeehond en wij. Yes! Mijn eerste zeehond in het wild. Geen foto, want hij was te ver weg. Dan maar een andere, van zo'n snoetje in Pieterburen.



We zeiden tegen elkaar: toen wij kinderen waren, waren de bermen langs de wegen strak groen, geen bloem te zien. De sloten waren praktisch dood, nog nooit een ooievaar gezien.
Nu barst het overal van de kleuren, alles groeit en bloeit. Ooievaars vinden we al bijna weer gewoon. En vandaag dus een zeehond. Tel je zegeningen.

donderdag 25 mei 2017

Vakantie met een rouwrandje

We zijn op Ameland: 2 weken vakantie.
Heerlijk weer. Prima huisje.


Het eiland is mooi, er is veel te doen en te zien.


We fietsen en wandelen, we drinken koffie in strandtenten en spelen met de hond op het strand. We lezen, ik brei en borduur. Boodschappen doen, naar de bibliotheek, eten koken, museumbezoek, alles in ons eigen tempo en als we ergens geen zin in hebben doen we het niet.

's Avonds tussen 7 uur en half acht moet ik eigenlijk mijn vader even bellen. Zeggen dat we goed zijn aangekomen. En ja, pap, we kunnen het goed warm krijgen, het huisje heeft cv. Daarna vertelt mijn vader de krantenkoppen, zodat we toch een beetje weten wat er in de rest van de wereld gebeurt. Ik word dan ongeduldig. Vervolgens geeft hij de weersverwachting door. De volgende vraag is of we ook mooie dingen hebben gezien. Daar praten we dan echt over: óf hij is er ook, ooit, geweest (soms meer dan 50 jaar geleden), óf hij heeft er over gelezen. En Ameland is inderdaad bekend terrein voor hem.

Elke avond rond zeven uur zit ik huilend op de bank. Spijt, dat ik zo ongeduldig was. Vloekend omdat je dingen anders ziet, als het te laat is. Terwijl je van tevoren weet dat het zo zal gaan. Stom, stom, stom. Shit met hoofdletters.
En vertel me eens: wie moet ik nu bellen?

Ik heb last van verdriet. Dat hoort zo. Neem het maar zoals het komt. Verder gaat het goed.





zondag 7 mei 2017

Adorp

Zo'n twee weken geleden waren we in Adorp. Gewoon, omdat we er tot die dag, zonder ooit te stoppen, dwars doorheen reden. Dat is toch ook niet aardig.
Adorp bestaat uit het dorpje zelf en een aantal streken en gehuchten, met namen als Arwerd, Groot Wetsinge en Klein Wetsinge, Harssens, en zo meer. Het ligt op een zeer noordelijk uitlopertje van de Hondsrug, niet ver van het Reitdiep. Het is dan ook een wierdedorp. Inmiddels is Adorp opgegaan in de gemeente Winsum.

Het was prachtig weer. In het dorp staan mooie huizen, een aardige kerk en bij het Witte Hoes kun je uitrusten en koffie drinken, kortom, het was een middag met een gouden randje.

oude school

Er is nog steeds een basisschool in het dorp, een modern gebouw dat een een eindje verderop staat. De oude school doet nu dienst als bibliotheek, kerkgebouw, sportzaal, etc etc.

voor info: klik hier


voormalige kosterij en nog oudere school

de boogramen zijn van de schoolklas


in aanleg 13de eeuws, later grondig verbouwd.




 Goed kijken, dan zie je de mooiste dingen. Deze deurpartij, bijvoorbeeld.








net een gebakje



zo eentje, bedoel ik.

Een dorp met een eigen site en een, zo te zien, actief dorpsleven. Ik vermoed een verband.
En toen dus een kopje koffie aan de overkant van de provinciale weg (ook wel: de weg naar Lauwersoog/Schiermonnikoog).
Het Witte Hoes heeft een poosje leeg gestaan, maar heeft nu gelukkig weer een eigenaar. Cappuccino dus en het vaste voornemen om onderweg vaker te stoppen.



 Foto's: A.B. van der Ploeg en van Aag zelf