Eindje wandelen. We begonnen bij de vuurtoren. Bos. Duinen. Strand. Honderdduizend dennenappeltjes.
Duinroosjes, zo zoet.
Op het strand zagen we een dode zeehond. Tja. Als er zeehonden zwemmen, gaan er ook zeehonden dood. "Hij doet het niet meer, " zeggen we dan. "Wat jammer." Een gedeelte van zijn ribbenkastje lag al bloot. Het was zo rond als een hoepeltje, en de ribbetjes zelf waren zo delicaat gevormd, ik zoek nog steeds naar een goede vergelijking. God's oog zit in de details (I don't do God, maar zulke zinnen komen toch zomaar bij me op).
Verder wandelen maar weer. Bij de volgende duinovergang klommen we naar boven. Daar was de vuurtoren weer.
De ultieme Ameland-foto.
Aan de voet van de toren hebben we even gezeten. En kocht man een prachtig souvenir.
Alleen maar zijn. Alleen maar kijken.
Duinroosjes, zo zoet.
Op het strand zagen we een dode zeehond. Tja. Als er zeehonden zwemmen, gaan er ook zeehonden dood. "Hij doet het niet meer, " zeggen we dan. "Wat jammer." Een gedeelte van zijn ribbenkastje lag al bloot. Het was zo rond als een hoepeltje, en de ribbetjes zelf waren zo delicaat gevormd, ik zoek nog steeds naar een goede vergelijking. God's oog zit in de details (I don't do God, maar zulke zinnen komen toch zomaar bij me op).
Verder wandelen maar weer. Bij de volgende duinovergang klommen we naar boven. Daar was de vuurtoren weer.
De ultieme Ameland-foto.
Aan de voet van de toren hebben we even gezeten. En kocht man een prachtig souvenir.
Alleen maar zijn. Alleen maar kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten