donderdag 28 september 2017

Terschelling

We zijn hier nu zes dagen. In het kastje staan een TV en een DVD-speler. We hebben er nog geen minuut naar gekeken. Deurtjes open, hé, daar staat de TV, deurtjes weer dicht. Heerlijk.
Wat we dan doen?
Lezen. Slapen. Boodschapje doen. Rondkijken. Eten koken. Eten. Kletsen. Wandelen. Breien.

Met kerst kreeg ik een mooi boek.



De schrijfster heeft een site: klik hier

Ze heeft haar werkterrein uitgebreid: in het Verenigd Koninkrijk en Skandinavië valt ook veel te vinden. Even op mijn stokpaardje (vergeef me, het moet): de Noordzee als centrum van een cultureel samenhangend geheel.

Voor mij komt hier ook alles samen: én (cultuur-)geschiedenis en "making stuff". 
Breien was een poosje moeilijk, maar nu gaat het weer goed. We beginnen bij het begin. Kies een patroon.



Het wordt een trui uit Paesens/Moddergat, toevallig en wel zo verstandig een zeer eenvoudige trui.




Koop wol.


De kleur heet Moonlight. Een koude, heldere maankleur, niet Sinterklaasgeel, maar een echt winterkleurtje.
Op het etiket staan allerlei interessante dingen en mooie woorden zoals ply en worsted. Een guernsey is wat wij een schippers-/visserstrui noemen.




Thuis man opgemeten en een proeflapje gemaakt. Toen alvast de trui opgezet.



En nu maar meters maken. Hoezo 3d-printen is nieuw? Wat is hier anders aan?



wol:  http://www.guernseywool.co.uk/

dinsdag 26 september 2017

Bessen

Al met al is het een prima bessenjaar, voor mens en dier.









Quizje: zoek de goede naam bij elke foto: duindoorn, cranberries, rozenbottel, lijsterbes, meidoorn.
Van de cranberries nemen we straks een kilo mee naar huis. Je schijnt er lekkere ketchup van te kunnen maken, dat willen we wel eens proberen. Verder eet man hier bijna elke dag wel een vorm van cranberrie-gebak.

cheesecake

met pecan

Hij offert er zich graag voor op, je wil toch niet dat die mensen hier met hun voorraad blijven zitten.































maandag 4 september 2017

't Venhoes

Man en ik zijn naar het openluchtmuseum Het Hooge Land geweest, in Warffum (Groningen).



Het is een geweldig leuk museum. Als het lukt ga ik er elk jaar heen, de aantrekkingskracht is onweerstaanbaar. Het is zoals het was. En zoals het was, dat weet ik nog wel, van toen ik klein was. In die zin is het elke keer een beetje thuiskomen.
Deze keer gingen we met een doel: we wilden met volle aandacht naar 't Venhoes kijken.



Daar ligt het, in oorsprong een éénkamerwoninkje met stookhok.


interieur stookhut


Het achterste gedeelte werd later aangebouwd en als woning in gebruik genomen, het oorspronkelijke woongedeelte werd toen schuur. Nu is het oude huisje in bescheiden glorie hersteld.




De servieskast zit in het midden van wat de bedsteewand is, links en rechts ervan zitten namelijk twee bedstee-kasten.

Het Venhoes stond aan de Oosterstraat in Warffum. De laatste bewoonster was Jantje Venhuizen, zij overleed in 1969. Het huis werd verplaatst naar het museum, de schuur werd ingericht als het vroeg 19-eeuwse dagloners huisje dat het ooit was, en het werd vernoemd naar Jantje.

Dit alles weet ik dankzij de site : https://www.deverhalenvangroningen.nl/

Maar het verhaal gaat verder, of eigenlijk, het wordt voor mij meer bijzonder.

Bij deze de eerste regels van het hoofdstuk: Rond 1800 woonden het echtpaar....

Na dit stel woonden dus andere mensen in het Venhoes, maar ik concentreer me op Eisse Veltman. Ik ga even oud-testamentarisch opsommen:

Eisse Geerts Veltman huwde Pieterke  Hendriks (1794). Zij kregen een zoon Klaas Tjarks Veldman (let op, inmiddels met een -d).

Klaas Tjarks Veldman huwde Iedje Sierts Huizenga (1836). Zij kregen een zoon Eisse Veldman.

Eisse Veldman huwde Aafke Bronkema (1878).

Wacht even. Van Aafke heb ik een foto. Hier is ze.


We gaan verder. Eisse en Aafke kregen een dochter Pieterke Veldman. Ook van haar heb ik een foto.

met hond!

Zo lief. In feite heb ik wel meer foto's van Pieterke. Zij is in mijn familie beter bekend als oma Pieta. De rode draad wordt zichtbaar: de moeder van de moeder van de moeder van de moeder....
Oma Pieta was mijn overgrootmoeder. Ze heeft mijn oudste nog in handen gehad.
Het Venhoes is het huisje van mijn rechtstreekse voorouders.
Ik heb er in gestaan en voor gestaan. Het glas in de ramen is natuurlijk niet oorspronkelijk. De kozijnen ook niet. Maar de plafondbalken? En de muren? De bakstenen vast wel, al zij het deels.




Op een mooie namiddag rond 1800 zal Pieterke Veltman, geboren Hendriks voor haar huisje hebben gestaan. Ze leunde met één hand tegen de muur en poetste met de andere hand de raampjes schoon. Ik heb mijn hand op die muur gelegd. Naar de blinkende raampjes gekeken, de bloeiende geraniums bewonderd.



 Dichterbij kun je niet komen.

site van het museum