donderdag 2 mei 2019

Toch nog...

Toen het huis van mijn ouders op de markt kwam, hebben we wat planten uit de tuin meegenomen. Jasmijn en Magnolia om te enten, en ik groef een polletje van het zootje ongeregeld voor het kamerraam op, om in mijn eigen tuin te zetten.
Ze stonden in een teiltje te wachten tot ik ze zou planten, en zoals zo vaak, duurde dat veel te lang. Het was slecht weer, veel regen, harde wind. Dus uiteindelijk heb ik de hele pol in een kuiltje gestopt. Dat was zo'n 2 jaar geleden. Daarna ben ik ze vergeten.
Vanmiddag was ik aan het graven (de Geitebaard moet worden verplaatst) toen ik opeens iets rosigs zag bloeien. Wat was dat?
Nou, dit:

De koekoeksbloemen van mijn vader. Het polletje heeft het gered. Een cadeautje, anders kan ik het niet noemen. De nieuwe bewoners hebben alles (alles!) weggesloopt en omgeploegd. De prachtige magnolia's. De geurende Jasmijn. De ontelbare chiniodoxa's, die alles blauw kleurden. Allemaal weg.
Dus het is maar goed, dat zus en ik wat uitgegraven hebben. Het leven gaat door, soms op een andere plek.