donderdag 4 juli 2019

Wildlands

Een prijs, een prijs, we hadden een prijs gewonnen! Een uitje naar keuze voor 4 personen.
Na overleg met de familieleden besloten we naar Wildlands te gaan.
Tot nu toe weerhouden door omstandigheden, maar zeker ook door de alom verkondigde kritiek, die alleen maar bevestigd werd door promotiebabbels van het park zelf, waren we er nog steeds niet geweest.
Stap over je vooroordelen heen en ga kijken, dacht ik. Aldus geschiedde.
We hebben maar een deel bezocht: Arctic1, de vlindertempel en een deel van Jungola (in plaats van geografische aanduidingen worden fancy namen voor klimaatzones gebruikt).

De vlinders waren prachtig. Zoveel dwarrelende kleuren om je heen, je loopt voortdurend te wijzen: "Kijk! Daar! O, die!" Er waren vlinders, zo groot en wit als een zakdoek, ik moest steeds aan de speciale brillenzakdoeken van mijn vader denken.



In Jungola genoot ik vooral van de beplanting. Het gebouw is erg hoog, je moet dan ook je hoofd in je nek leggen om de toppen van de bananen, papaja's en al die andere planten te kunnen zien.



Overal het geluid van stromend water en vogels, fijn hoor. Je kunt er met een bootje door varen, vanaf een bruggetje hebben we de in- en uitstap-procedure bestudeerd. Een draconische dame bepaalde wie wanneer ergens mocht gaan zitten. Ze stuurde zelfs een meisje de boot weer uit en liet het arme kind daarna zo lang wachten, dat ze bijna wegliep. Apies kijken is leuk, mensen kijken haast nog leuker.

Praktische informatie: overal zijn toiletten en overal zijn eetgelegenheden. Na een broodje en een uitsmijter zijn we weer naar de uitgang geslenterd.

Wat ronduit storend is: de herrie die overal uit de speakers komt. Op het plein bij de ingang is het meteen raak: keiharde muziek. Ik dacht eerst dat er in de buurt een groot scherm zou zijn, met één of andere film, maar nee. Er zijn veel mensen die één of andere vorm van autisme hebben, of die gauw last hebben van sensory overload, voor hen is dat een drama. En toen we even op een bankje naar de olifanten keken, stond er achter ons in de struiken zo'n ding te blèren. Houd daar mee op!

We hebben relatief weinig dieren gezien, maar dat vinden wij niet zo erg. We hebben geduld, kunnen best een poosje zitten wachten en kijken totdat er zich een beestje vertoont. En ik hou van planten en bloemen.






Ik dacht: als ik dat Jungola nou eens als de tropische kas van een hortus beschouw, met als bonus wat dieren, dan zou ik het geweldig vinden. En het is mooier/groter dan de vlinderkas in de vorige tuin. Dus heb ik eigenlijk niets te klagen, toch?



We hebben het grootste gedeelte (Serenga) niet eens gezien, daar is de savanne, daar zijn de leeuwen, kortom, ik denk daar het meeste "dierentuin" is. En ja, ja, ik weet dat ik niet meer zo mag noemen, het is een "Adventure Zoo" (blegh). Ik hoef geen adventure, dank u. 




De andere familieleden vonden het al met al ook wel leuk. Nog niet 100% overtuigd, maar bereid om nog eens te gaan. Dan gaan we een ander gedeelte bekijken en zien wat er allemaal veranderd is.

foto's van Aag zelf.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten