Korte samenvatting: de jongen Danny is met zijn vader, die kok is, op de vlucht voor een politieman. Danny groeit op, van tijd tot tijd verhuizen hij en zijn vader weer naar een andere stad. Ook als Danny volwassen is, schrijver wordt én vader, blijft het gevaar van ontdekking bestaan.
Meer zeggen zou jammer zijn: lees zelf over wie, wat, waar en waarom.
Ik heb het vast wel vaker gezegd: wat uiteindelijk telt is de vraag; wil je dit boek een jaar later opnieuw lezen?
Voor Twisted River van John Irving is mijn antwoord een hartgrondig JA!
En dat heb ik afgelopen vakantie gedaan. Waar ik de eerste keer worstelde met het begin van het boek, wist ik nu hoezeer die hoofdstukken thuishoren in het geheel. En ik heb opnieuw genoten: van het verhaal maar ook van de vaardigheid van de schrijver. Ik weet het zeker: dit is een blijver; dat betekent dat het aangeschaft moet worden, liefst zo snel mogelijk.
Enige tijd geleden toonde "Het uur van de wolf" een documentaire over Irving. Duidelijk werd hoeveel hij gebruikt uit zijn eigen leven en uit dat van anderen. Soms rechtstreeks, soms verwerkt, alleen herkenbaar voor die ene persoon.
In Boeken van Wim Brands kwam hij ook, naar aanleiding van zijn nieuwe boek In One Person. Ik vond hem vooral vermoeid, wat geïrriteerd, ongeduldig en dominant soms. Maar hij deed zijn best; hij weet dat het er bij hoort.
Er werd een stukje uit voornoemde documentaire getoond, waarin je Irving zelf hoort voorlezen: de laatste regels uit Twisted River. Behalve dat het me buitengewoon ontroerde (ik weet immers wat er aan die laatste regels allemaal vooraf gegaan is), viel me op dat Irving zo mooi voorleest (niet elke schrijver kan dat) en hoezeer de tekst zich ook leent om voorgelezen te worden. Prachtig.
Toen het fragment was afgelopen en de camera zich op Irving richtte, zag ik ook bij hem een soort ontroering. Hoewel hij adequaat reageerde op zijn gesprekspartner, had ik het idee dat het even duurde, voordat hij zichzelf hervond. Ik vraag me af wat hem zo bewoog. De laatste regels van het fragment luiden "Here we go again" en verwoorden de gevoelens van de hoofdpersoon als hij de eerste/laatste zinnen van zijn nieuwe roman vindt en opschrijft.
Dat klinkt toch ook als een verzuchting. Weer dat proces in, omdat een verhaal zich aan je opdringt, een verhaal dat verteld móet worden. Later in het gesprek maakte Irving de opmerking dat hij bepaald niet zat te wachten op een dikke roman, omdat zijn boeken sowieso al dik zijn. Aan het eind van het gesprek vertelde hij dat hij begonnen was aan weer een nieuwe roman. Kennelijk valt het hem soms zwaar, maar het moet. Here we go again, de schrijver wordt gedreven en neemt ons mee.
Oorspronkelijke titel: Last Night in Twisted River
documentaire met/over John Irving: klik hier
interview met John Irving: klik hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten