Uitgelezen: Feest van het begin (43)

Joke van Leeuwen: het feest van het begin, AKO-literatuurprijs 2013

Ik had hem al in huis, dus dat kwam goed uit. In drie dagen uitgelezen, met rode wangetjes en warme oren. (Misschien moet ik aan de hand van dergelijke verschijnselen maar een waarderingssysteem vaststellen.)

Drie hoofdpersonen, wonend in Parijs, die aan het begin van de Franse revolutie moeten uitvinden hoe hun toekomst er uit zal zien, wat hun plek in deze nieuwe maatschappij zal zijn. Dat valt niet mee, want eigenlijk weet niemand het. Er zijn marsen en bijeenkomsten, men loopt van hot naar haar op zoek naar brood en antwoorden. Voor een adelijke jongedame is het afwerpen van het keurslijf een bevrijding, maar haar voormalige ondergeschikten zien haar niet als een gelijke, eerder als een vijand. Voor de pianoforte-bouwer verjaagt de revolutie zijn klanten. Er moet toch brood op de plank komen? Andere klanten komen er voor in de plaats, maar echt gelukkig is hij daar niet mee. En voor de vondeling Catho, de letterlijk -verworpene, biedt de nieuwe samenleving kansen, maar de wereld is nog steeds even hard en meedogenloos. De revolutie heeft honger en velen worden daar het slachtoffer van.
Het is weer een echt Van Leeuwen-boek; het zwiert en zwaait van het een naar het ander, licht en donker wisselen elkaar af. Ik moest aan Goya denken, aan zijn schilderijen over oorlog. De tegenstelling tussen die drie kleine leventjes en dat grote monster, dat Revolutie heet, is mooi uitgewerkt.
Is dit boek de terechte winnaar? Kun je appels met peren vergelijken?  Hier is een lijst met vorige kandidaten en winnaars.

klik hier

Als de tijd er overheen gegaan is, weet je het pas echt welk boek beklijft en welk boek vervaagt in je geheugen. Sommige hoofdpersonen leven voort in je hoofd, die worden een soort familie. Afwachten maar.

bron: wikipedia

Joke van Leeuwen is een multi-talent, met een indrukwekkende lijst boeken en een gevulde prijzenkast:
klik hier