Deze keer besloten wij (die dames dus) naar Keramiekmuseum Princessehof in Leeuwarden te gaan. Ikzelf ben er al enkele malen geweest, dol op keramiek, ik raak er nooit uitgekeken. De expositie "Groen Geluk. Van Lusthof tot volkstuin" leek ons alledrie leuk en interessant.
De Princessehof was ooit de residentie van Maria-Louise van Hessen-Kassel, in de volksmond Maaike Meu genoemd (muoi= tante). Zij was de moeder van stadhouder Willem IV, en is tweemaal regentes geweest.
voor meer info: klik hier
De expositie is opgebouwd aan de hand van vier tuintypes. Zoals gewoonlijk niet gehinderd door enige planmatigheid zijn we eerst naar De Bordertuin gewandeld, in de Art Nouveauzaal. (zaal 2; zaal 1 bezochten we als laatste).
Wonderen van schoonheid staan daar, vazen van De Distel, Rozenburg, Arnhemsche faicensefabriek, etc.
 |
| Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bestand:Model_32.jpg |
Op de achtergrond grote foto's van bloeiende borders. Later bedacht ik dat ze van Gertrude Stein zouden kunnen zijn. Zij zei eens dat een tuin best "wild" kan zijn, als hij maar goed ontworpen is. Hetzelfde geldt in zekere zin voor het serviesgoed uit de getoonde periode.
De gestileerde bloemen op de vele vazen zijn een mix van tuinplanten, irissen zijn erg geliefd, en wilde planten, zoals kamperfoelie, klimop en distels.
 |
| privé-bezit |
Het thema van deze zaal is de 18de eeuw en de buitenplaats: keramiek wordt vaak beschilderd met afbeeldingen van de statige huizen, en van de populaire bezigheden van de tijd. Maar ook liggen er waanzinnig realistische keramieken appeltjes, peren en andere zaken. Iedere buitenplaats had zijn moestuinen met leifruit langs de muren, en kassen voor bloemen, druiven en exoten zoals citrusfruit. Dit vind je weer terug in en op de gebruikte serviezen.
De volkstuin (buiten) valt tegen. Vierkante meters tuin, met diverse soorten paprika en pepers, kruiden, en met slappe, verdrogende slazaailingen (Rutger Kopland!).
Ter afsluiting van de tentoonstelling: De landschapstuin (zaal 1).
Licht uitgeput zitten we op twee gietijzeren bankjes naar een aardige film over Fogelsangh State te kijken. Daar gaan we de volgende keer maar eens heen. Er zijn twee grote vitrines: grote potten met grote planten. Laten we eerst maar eens thee drinken in het restaurant. Met een dumke!
Na de thee bekijken we de reguliere verzameling:
Indrukwekkend is de zaal met oud europees aardewerk: faience, majolica, tegels: lekker dik aardewerk, met prachtige kleuren (mangaan, oker, indigo). Het chipt zo makkelijk; toch zo goed bewaard gebleven.
Chinees keramiek:
Dit is echt leuk. Er is een zaaltje, min of meer een doorgang, dat werkelijk zó propvol chinees aardewerk staat. Hier kon iemand geen Nee zeggen! Uren zou ik er door kunnen brengen.
W. houdt niet van chinees en japans porselein, ze kan er echt niet tegen, dus zijn we er vrij letterlijk doorheen gerend, om terecht te komen bij de Islam-afdeling.
Ze houdt namelijk wel veel van blauw, en als er iets is dat steeds terugkomt in het aardewerk uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika, dan zijn het prachtige kleuren blauw: diep donker, azuur, vergeet-me-nietjes....
 |
| exportproduct |
Bij het museum is een winkel. Van alles te koop, van 50 cent tot veel geld. Spulletjes! Wees gewaarschuwd, je kunt er erg hebberig van worden.
Het zal duidelijk zijn dat ik dit museum van harte aanbeveel.
voor info: klik hier
Het gebouw staat aan de Grote Kerkstraat; het is zeker te belopen vanaf het station, er is een parkeergarage vlakbij en er stoppen diverse bussen aan de achterkant van het museum. Het museum ligt in de buurt van leuke winkelstraten en diverse horecagelegendheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten