Gevonden voorwerp (6): alweer?

Wat nu weer?

Het is vandaag een kille, grijze dag. Desalnietemin liep ik vanochtend een "groot" rondje met de hond. Stevig doorstappen, dan blijf je wel warm. Ik had alleen koude vingers. Leuke handschoenen aan, daar niet van, maar bij echte kou zijn wanten toch fijner. Die had ik alleen niet zo gauw zien liggen, toen we de deur uitgingen.

We liepen terug via de Molenhof. En toen stond ik plots stokstijf stil.

een deel van de Molenhof

 Wat lag daar op het bevroren grasveld? Een want, een heel bijzondere want. Ik was gewoon in de war. Hoe kon dat nou? Ik liep er naar toe en raapte hem op. Wat deed die daar nou? Wacht, een foto:

dit is hem

Een beetje vies en nat, deels bevroren, een tragisch geheel. Maar niet stuk.
Nou zeg je misschien: maak je niet zo druk, zeg. Je hebt al wel meer handschoenen gevonden, deze winter. Wat is hier nou zo bijzonder aan?
Geduld! Ik heb nóg een foto. Kijk:

dit is een andere

Dit is een linker exemplaar. En ja, die ziet er net zo uit. Dat komt, ze horen bij elkaar. Ik heb ze zelf gebreid. En ik hou erg van deze wanten, ze zitten lekker en zijn heerlijk warm.
Dat ik er één echt-ernstig kwijt was, dat wist ik dus niet. Wanneer is dat dan gebeurd? Voor vrijdag jl, want toen werd ik ziek en kwam dus niet buiten. Meer weet ik niet.
Dat is jammer, hoor. Had ik wél geweten van die vermissing, dan was ik nu vast waanzinnig blij geweest. "Ik heb hem terug!" op Twitter en zo. Zo zie je maar. Wil je echt gelukkig worden, zorg dan dat je eerst wat pech of narigheid hebt. Succes verzekerd.