Elizabeth Gaskell: Wives and Daughters
Stel, je wilt een boek schrijven, een roman, en je wilt daarin een aantal thema's verwerken.
Zoals daar zijn: familierelaties. De macht van vaders over hun (volwassen) kinderen. De positie van de vrouw. Klasseverschillen. Macht van de grootgrondbezitter over zijn pachters. Oude adel en nieuwe adel. De macht van de dorpsroddel, die een goede naam kan maken of breken. Nieuwe ontwikkelingen, zoals de eerste spoorlijnen en de eerste stoomtreinen. Ontdekkingsreizen, gefinancierd door (rijke) heren, die elk nieuw stukje kennis met enthousiame ontvangen. De belevenissen van het meisje Molly, vanaf haar puberteit tot jonge vrouw.
Dat alles wordt verwerkt tot een lezenswaardig boek van meer dan 800 bladzijden. Dat is toch een enorme prestatie.
Elizabeth Gaskell schreef het als een feuilleton voor het Cornhill Magazine, maar kreeg het net niet af. Ze stierf plotseling aan een hartaanval.
"Is het een beetje leesbaar?" vroeg mijn zoon. "Is het taalgebruik niet ouderwets?" Absoluut niet, het is een bijzonder toegankelijk boek. En met hoofdstukken die titels dragen als "Molly to the Rescue" denk je eerder aan een nieuwe kinderfilm.
Vanwege de omvang heb ik het wel voor de vakantie bewaard. Ook geschikt voor de lange winteravonden, dat werk dus.
Die Elizabeth Gaskell was een interessante dame, die in haar tijd al veel fans had. Even wat name-dropping: Charles Dickens, Harriet Beecher Stowe (die bij haar op bezoek kwam!) en Karl Marx. Toch was niet iedereen gecharmeerd van haar werk. Een eerder boek, Ruth, werd zelfs verbrand door boze parochianen van haar man, en door mensen uit haar eigen kennissenkring.
Elizabeth was goed bevriend met Charlotte Brontë, ook al zo'n grote naam. Ze schreef een biografie over Charlotte, die staat hier in de kast te wachten. Fijn is dat, als er weer een heel nieuw literair landschap opdoemt; nog meer te lezen, nog meer te ontdekken.
voor meer info: klik hier
Wives and Daughters is nog volop verkrijgbaar, ik heb een Penguin-editie gezien voor 9,99 euro. Ikzelf heb het boek gedownloaded op mijn e-reader, middels het Project Gutenberg. Zonder illustraties, dat scheelde zo'n 200 pagina's. Even zo goed was het een vreemde gewaarwording: zo'n dun dingetje in je handen geeft je onbewust het gevoel dat het te lezen boek ook dun is. Ik las en las en las, en kreeg het gevoel "wanneer is het nou afgelopen?". En als je het dan uit hebt, kun je het niet met een klap dichtdoen. Je kunt het niet op de tafel leggen en nog eens naar het omslag kijken. Dat is dan weer een nadeel.
Maar stel, ik had er niets aan gevonden. Dan was er geen man overboord geweest. Of stel, ik vond het fantastisch, ik wil geen dag langer zonder dat boek binnen handbereik. Dan kan ik altijd nog een gedrukt exemplaar kopen, bijvoorbeeld bij zo'n fijne uitgever als deze: kijk wat mooi
Dit ter illustratie van mijn theorie: dat echte boeken, gedrukt op papier, in mooie bandjes, weer een luxe-artikel worden voor liefhebbers en rijke mensen. Denk Renaissance. Spannende ontwikkelingen!
Al met al zou ik Wives and Daughters de betere chick-lit willen noemen. En voor wie liever op de film wacht: het boek is bewerkt tot een serie (met afloop), door de BBC, ook nog steeds verkrijgbaar.
Stel, je wilt een boek schrijven, een roman, en je wilt daarin een aantal thema's verwerken.
Zoals daar zijn: familierelaties. De macht van vaders over hun (volwassen) kinderen. De positie van de vrouw. Klasseverschillen. Macht van de grootgrondbezitter over zijn pachters. Oude adel en nieuwe adel. De macht van de dorpsroddel, die een goede naam kan maken of breken. Nieuwe ontwikkelingen, zoals de eerste spoorlijnen en de eerste stoomtreinen. Ontdekkingsreizen, gefinancierd door (rijke) heren, die elk nieuw stukje kennis met enthousiame ontvangen. De belevenissen van het meisje Molly, vanaf haar puberteit tot jonge vrouw.
Dat alles wordt verwerkt tot een lezenswaardig boek van meer dan 800 bladzijden. Dat is toch een enorme prestatie.
Elizabeth Gaskell schreef het als een feuilleton voor het Cornhill Magazine, maar kreeg het net niet af. Ze stierf plotseling aan een hartaanval.
"Is het een beetje leesbaar?" vroeg mijn zoon. "Is het taalgebruik niet ouderwets?" Absoluut niet, het is een bijzonder toegankelijk boek. En met hoofdstukken die titels dragen als "Molly to the Rescue" denk je eerder aan een nieuwe kinderfilm.
Vanwege de omvang heb ik het wel voor de vakantie bewaard. Ook geschikt voor de lange winteravonden, dat werk dus.
Die Elizabeth Gaskell was een interessante dame, die in haar tijd al veel fans had. Even wat name-dropping: Charles Dickens, Harriet Beecher Stowe (die bij haar op bezoek kwam!) en Karl Marx. Toch was niet iedereen gecharmeerd van haar werk. Een eerder boek, Ruth, werd zelfs verbrand door boze parochianen van haar man, en door mensen uit haar eigen kennissenkring.
Elizabeth was goed bevriend met Charlotte Brontë, ook al zo'n grote naam. Ze schreef een biografie over Charlotte, die staat hier in de kast te wachten. Fijn is dat, als er weer een heel nieuw literair landschap opdoemt; nog meer te lezen, nog meer te ontdekken.
voor meer info: klik hier
Wives and Daughters is nog volop verkrijgbaar, ik heb een Penguin-editie gezien voor 9,99 euro. Ikzelf heb het boek gedownloaded op mijn e-reader, middels het Project Gutenberg. Zonder illustraties, dat scheelde zo'n 200 pagina's. Even zo goed was het een vreemde gewaarwording: zo'n dun dingetje in je handen geeft je onbewust het gevoel dat het te lezen boek ook dun is. Ik las en las en las, en kreeg het gevoel "wanneer is het nou afgelopen?". En als je het dan uit hebt, kun je het niet met een klap dichtdoen. Je kunt het niet op de tafel leggen en nog eens naar het omslag kijken. Dat is dan weer een nadeel.
Maar stel, ik had er niets aan gevonden. Dan was er geen man overboord geweest. Of stel, ik vond het fantastisch, ik wil geen dag langer zonder dat boek binnen handbereik. Dan kan ik altijd nog een gedrukt exemplaar kopen, bijvoorbeeld bij zo'n fijne uitgever als deze: kijk wat mooi
Dit ter illustratie van mijn theorie: dat echte boeken, gedrukt op papier, in mooie bandjes, weer een luxe-artikel worden voor liefhebbers en rijke mensen. Denk Renaissance. Spannende ontwikkelingen!
Al met al zou ik Wives and Daughters de betere chick-lit willen noemen. En voor wie liever op de film wacht: het boek is bewerkt tot een serie (met afloop), door de BBC, ook nog steeds verkrijgbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten