Dit is bij het zogenaamde Ambonezenbosje, bij Finsterwolde. We waren er op een wat miezerige zomeravond. Op de dijk in de verte zie je nog iemand wandelen. Die ruimte, wat is dat toch geweldig.
Twee weken geleden waren we in Nieuw Statenzijl, indrukwekkend als altijd.
Door het riet aan de rechterkant loopt een zompig pad dat naar het houten huis op palen verderop leidt. De Kiekkaste, populair bij vogelaars.
Je kunt ook over het sluizencomplex lopen/ fietsen om dan verderop Duitsland in te gaan, daar heb ik het in 't vorige grensblog over gehad.
Maar goed, vandaag gingen we dus een eindje verder. Ook een mooie dijk. Mooi uitzicht.
Zie je het verschil al? (Het is net een zoekplaatje).
Je mag boven aan de dijk staan. Om je heen is een hekwerkje gespannen. Het is een beetje alsof je op een wachtpost staat. En verder ook gaas, hekken, prikkeldraad.
Volgens mij zit het zo:
In Nederland mag alles, ook als het niet mag, tenzij het écht niet mag. Gedogen heet dat (tegenwoordig niet meer zo populair, maar dat terzijde). Je mag dus op de dijk klimmen, langs de dijk fietsen, over de dijk wandelen. Er mag trouwens géén hond komen, want dat staat duidelijk op de borden.
In Duitsland mag dat allemaal niet, tenzij het wél mag. Je mag dus het trappetje op om op de dijk naar het uitzicht te kijken. Er staat zelfs een bankje. Maar je mag niet verder dan dat stukje.
Overigens mag je dan wel weer langs die dijk fietsen, daarvoor staan er borden.
Al met al bespeur ik hier een principiële kwestie: wat zijn de rechten van een burger in een land? Hoever reikt zijn bewegingsvrijheid? Wie bepaalt tot waar hij mag gaan? Gedogen of verboden? Filosofische grondvragen op een namiddag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten