Mocht je in een krantenartikel het woord eetpatroon lezen, geheid dat je ook de woorden "westerse samenleving", "obesitas", "zout' en "vet" tegen komt. Nog zoiets: "emotie-eten". Dat begrip wordt ongeveer gelijk gesteld met troost-eten, en dat doe je dus bij verdriet. Comfortfood is een iets minder beladen term, maar slaat ook op je zwakke momenten in het leven.
In het kort: eten is een ander woord voor probleemgedrag, onlosmakelijk verbonden met negatieve gevoelens en narigheid.
Wel, wat een faliekante nonsens! Aan eten kunnen de fijnste herinneringen vastzitten. Eten is warmte en vrolijkheid. Door middel van eten geven families tradities door; gezinnen maken hun eigen eetgewoontes en vormen op die manier weer nieuwe tradities. Ook dat zijn patronen. Leuk en leerzaam tegelijk.
Het zijn vaak tijdens de bijzondere momenten in een jaar dat speciale recepten of ingrediënten op tafel komen. Vakantie bijvoorbeeld. Het-eerste-dag-gerecht bestaat voor veel mensen uit een vanzelf ontstane klassieker, gekookt op een camping-gasflesje, in de caravan of in het huisje. Maar daarover later meer.
Bij mij thuis gingen we jaren achtereen naar hetzelfde huisje op Terschelling. De eerste gang was dan naar de buurtsuper, waar mijn moeder álle smaken van Saroma kocht. In de loop van de vakantie maakte ze die dan klaar.
 | |||
| met flessenmelk, veel lekkerder! |
Traditie was dat mijn vader dan een hapje nam en vervolgens "Lekker! Banaan!" riep, terwijl de smaak overduidelijk karamel was, of framboos. Mijn zusje en ik moesten dan ontzettend lachen. Elke keer weer.
 |
| niet meer zo knalrose als vroeger |
Voor de foto's voor dit blogje dacht ik Saroma te gaan kopen. Bestaat het niet meer in Nederland. Het heet nu Dr. Oetker Kloppudding. En dat moet je tegenwoordig ook al anders uitspreken. Niets blijft ook hetzelfde.
 |
| klaar! |
Hee flessenmelk!
BeantwoordenVerwijderenWij drinken altijd flessenmelk, wat als gevolg heeft dat onze kinderen zo gauw we ook maar iets noordelijker dan Weert komen, klagen dat ze de melk naar "pak" vinden smaken. En andersom, als er noordelijke kindjes bij ons logeren klagen ze dat ze de melk niet lekker vinden.
Dacht dus eigenlijk ook altijd dat flessenmelk vooral Limburgs was, maar blijkbaar ook Gronings...
(Mijn moeder maakte die puddings vroeger trouwens ook, in van die aardewerken vissen. Heb ik al heel lang niet meer gehad...)
Wat ik me nu dus meteen afvraag is waar jullie de melk kopen? Super, buurtsuper of de ouderwetse, onvolprezen SRV-kar? Volgens mij is de fles een kwestie van vraag en aanbod. De winkelier wil hem liever niet: te groot, te zwaar en te breekbaar. Maar als de klant het wil dan is ie op voorraad. En overal in het land volgens mij, alleen moet je wel zoeken. Ik ga er op letten!
BeantwoordenVerwijderenW.b. die visvormen, waren die niet voor de vrijdagse vispastei?
Hier kun je in ieder geval in iedere super en buurtsuper flessenmelk kopen (ik denk ook wel bij de SRV-wagen, ik geloof dat die bij mijn moeder in het dorp nog rijdt...) Uiteraard kun je in de supermarkt ook pakken houdbare melk, plastic flessen melk en pakken verse melk kopen.
VerwijderenZou best kunnen dat die visvormen voor de pastei waren, daar gebruikte mijn moeder ze in ieder geval niet voor.