Vandaag heb ik macaroni klaargemaakt, zoals mijn moeder dat deed op onze vakanties. Grote pan vol, lekker makkelijk. Koken ging dan op flessengas, dat vind ik nog steeds lekker ruiken.
Terwijl ik bezig was met de boodschappen en het klaarmaken van de maaltijd vielen mij allerlei dingen op. Zaken die ik vroeger vanzelfsprekend vond, en hoeveel er veranderd is. Leuk is dat.
Om te beginnen haalde ik Honig elleboogjesmacaroni en andere ingrediënten.
Wat zijn die elleboogjes ontzettend klein! Waren ze vroeger ook zo miniscuul? Voor de lol heb ik er penne van Grand Italia naast gelegd.
Overigens gebruiken wij voornamelijk pasta van Barilla, niet te vergelijken, zo anders.
Speciaal voor de macaroni BlueBand in huis gehaald. Klont in de pan en het rook meteen net als vroeger. Erboven snuiven, heerlijk. Terwijl je vroeger éen soort BlueBand had (wit papiertje, met uiteraard een blauw bandje), liggen er nu twee soorten in het schap: mét en zonder botersmaak. Dat vraagt om nader onderzoek, maar dat komt later wel.
Nog twee opmerkingen: wij zeiden thuis BloeBend, bij man thuis zeiden ze BleuBent. BleuBent is volgens mij Drents, maar wellicht zijn er ook een sociaal-culturele factoren van invloed op de uitspraak.
 |
| overige ingrediënten |
Die Conimex was best exotisch voor die tijd. Mijn moeder kookte een enkele keer een rijsttafel, met zelfgemaakte saté, seroendeng en pindasaus, etc. Dus een zakje bahmikruiden door de macaroni was normaal voor ons. "Verbeterde receptuur" staat er op het zakje. Ik vraag me af hoe vaak dat in de afgelopen 45 jaar is gebeurd. Het is in ieder geval veel minder zout dan vroeger.
Ik heb er vanwege de karige hoeveelheid groente (uien) toch maar groene paprika door gesneden. Die kwamen volgens mij ergens in de jaren '70 voor het eerst bij ons op tafel.
 |
| ziet er wel een beetje vies uit, zo. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten