Rachel Joyce: De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry.
Samenvatting: Harold Fry is gepensioneerd en woont samen met zijn vrouw in een huisje in Zuid-Engeland. Hun relatie is afstandelijk en lijkt liefdeloos.Op een ochtend krijgt Harold een brief van Queenie, een oud-collega. In een paar regels deelt ze mee stervende te zijn; op deze manier neemt ze afscheid. Diep geschokt schrijft hij een kaartje. Hij zegt zijn vrouw dat hij even naar de brievenbus loopt en gaat op weg. Bij de bus gekomen besluit hij nog wat verder te gaan, naar de volgende, en van daar loopt hij weer verder, al peinzende over het verpletterende nieuws van Queenie. Een bijzondere ontmoeting in een benzinestation overtuigt hem: hij zal haar de brief persoonlijk overhandigen, ook al woont ze aan de andere kant van het land. Hij belt het verzorgingshuis waar ze verpleegd wordt en zegt dat Queenie moet volhouden: hij komt er aan! Hij belt zijn verbijsterde vrouw en vertelt haar wat hij van plan is. Zonder enige voorbereiding of juiste kleding, kaarten of schoeisel trekt hij verder. Meer dan 800 kilometer scheidt hen, maar Harold zet de ene voet voor de andere, hoe pijnlijk ook, en loopt door.
Tijdens de wandeling is er alle tijd om over het verleden na te denken; hoe hij vervreemd raakte van vrouw en zoon, over de keuzes die hij gemaakt heeft. Onderweg belt hij geregeld met zijn vrouw Maureen. Ook zij wordt gedwongen over hun huwelijk na te denken, en over haar relatie met David, hun zoon. Onderwijl wordt duidelijk dat Maureen een vorm van pleinvrees heeft, en dwangmatig schoonmaakt. Maar zoals Harold steeds verder loopt, zo maakt ook Maureen een proces door, en uiteindelijk reist ze (met een behulpzame buurman) Harold achterna, om hem te ontmoeten, met hem te praten en hem uiteindelijk aan te moedigen zijn doel te bereiken.
Onderweg ontstaan wat Forrest Gump-achtige toestanden met aanhangers en meelopers, de pers heeft hem "ontdekt", maar de daamee ontstane problemen lossen zich ook vanzelf weer op. Harold ontmoet allerlei mensen en iedereen heeft zijn eigen verhaal te vertellen. Harold luistert zonder te oordelen. De grote les lijkt dan ook: accepteer een ieder zoals hij is, want iedereen doet zijn best zich staande te houden. En sta jezelf toe te zijn, wie je bent.
Ik zal niet verklappen hoe het boek afloopt. Maar het wordt duidelijk wat de band is tussen Harold en Queenie. Ook wordt duidelijk wat er in het leven van Harold en Maureen is gebeurd, en wat de vervreemding in hun huwelijk heeft veroorzaakt. De groeiende fysieke afstand tussen hen maakt het mogelijk om voorzichtig toenadering te zoeken, en elkaar weer te vinden.
Oordeel: Rachel Joyce heeft 20 jaar lang hoorspelen geschreven. Dat is wel te merken aan de opbouw van dit boek. Overigens is dit haar eerste roman, en hij kwam meteen op de longlist van de Bookerprize.
Het is een mooi, lief verhaal. Ik denk dat er wel een prachtige, ietwat zoete film van te maken valt. En dat is misschien mijn enigste bezwaar: het is een beetje een suikerwerkje. Er is grimmigheid en geweld, maar het blijft allemaal wat afstandelijk. Misschien geldt voor het boek wat voor Harold geldt: zo typisch Engels.
Oorspronkelijke titel: The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry
Hey,
BeantwoordenVerwijderenIk heb dit boek uitgelezen maar weet niet goed waarom ze op het einde lachen? Alé wist jij nog wat Maureen gezegd had dat zo grappig was?
Hallo,
BeantwoordenVerwijderenNee, ik geloof ook niet dat er ergens geschreven wordt, waarom zij lachen. Ik ga er van uit dat het aangeeft hoe het met hun relatie is gesteld. In het begin van het boek communiceren zij nauwelijks meer, laat staan dat ze lachen. Aan het eind hebben ze elkaar weer gevonden, ook op emotioneel niveau. Die giechelpartij verwijst m.i. naar het begin van hun relatie; zo is de circel weer rond. Ik vind het er wat dik bovenop, maar lief is het wel.