zoete courgettetaart

Dit is een zoete cake-achtige taart, waar je de courgette nauwelijk in herkent. We maken hem met enige regelmaat, al jaren lang.

Wat heb je nodig? Een waslijst aan ingrediënten! Laat je er niet door afschrikken, het is gewoon een kwestie van mengen.

300 gram bloem, 1 dessertlepel bakpoeder, 1 dessertlepel kaneel, 2 theelepels geraspte nootmuskaat (wij doen wat minder), snuf zout, 3 grote eieren, 250 gram lichte basterdsuiker, 4 eetlepels honing, 1,75 dl. plantaardige olie (bv zonnebloemolie), 1,25 dl. yoghurt, 250 gram geraspte courgette (schillen hoeft niet), 75 gram grof gehakte noten (bv amandelen, of gemengde noten), 1 banaan in blokjes, 1 geraspte sinaasappelschil, poedersuiker ter garnering.

Verwarm de oven: 180 graden.

Zeef de bloem, het bakpoeder, de specerijen en het zout in een kom. Zet apart

Klop de eieren schuimig. Voeg de honing en de suiker toe en klop alles weer schuimig. Giet er al kloppend geleidelijk de olie bij. Schep er dan beurtelings het bloemmengsel en de yoghurt doorheen. Voeg er de courgetterasp, de noten, de sinaasappelrasp en de banaan toe. Schep alles goed om.

Schep het beslag in een met olie bestreken rechthoekige vorm, 23 x 33 cm.

Zet de taart in de oven en laat hem ong. 45 minuten bakken, hij moet stevig aanvoelen. Laat hem daarna afkoelen op een rooster en bestrooi hem daarna eventueel met poedersuiker.

Enige tijd geleden hebben we zelf sinaasappelschilletjes geconfijt. Die zijn er ook erg lekker door.

 

Een gezellig werkje, dat zo tussendoor kan, met als resultaat een pot goud. In de super kun je eventueel bakjes geconfijte sinaasappel kopen, minder lekker maar wel zo makkelijk.

schilletjes zelf maken: klik hier

foto's van A.B. van der Ploeg

Citroen-courgette jam

Dit recept is van Hugh Fearnley-Whittingstall (River Cottage) en stond 2 jaar geleden in The Guardian.
Ik heb het recept dit jaar wat aangepast, het orgineel was namelijk ook weer erg dun, waardoor het eigenlijk niet op de boterham wou. Ik at het door de yoghurt, erg lekker, maar dan duurt het lang voor je een pot leeg hebt.
Let op: je bereid de courgettes voor en laat ze dan een nacht in de koelkast staan.

Nodig: 1 kg courgette, 1 kg suiker, rasp van 2 (biologische) citroenen, sap van 1/2 citroen.

 Snijd de courgettes in kleine blokjes van 5 mm.

Doe in een kom met de rasp en de suiker. Roer goed om, gladfolie er over en in de koelkast ermee. Laat een nacht staan.

De volgende dag is er behoorlijk wat vocht vrijgekomen, geen paniek, dat hoort zo.

Maak potten en deksels schoon en zet ze klaar. Doe het courgettemengsel in een grote pan met dikke bodem en zet op middelhoog vuur. Verwarm tot de suiker is opgelost. Voeg nu het sap van een 1/2 citroen toe en breng aan de kook.

Laat de jam bruisend koken tot het "zet", dwz tot een druppel op een koud schoteltje stolt tot jamdikte. Dat zal na ong. 30 minuten koken zijn. Giet dan de jam in de potten, schroef ze meteen dicht en zet ze op de kop. Na 5 minuten weer rechtop zetten. Ik had maar twee grote potten nodig, maar dat kwam misschien ook, doordat ik de jam wat te lang had laten inkoken (oeps).

In het oorspronkelijke recept wordt er ook nog 250 ml. water in de pan gedaan. Dan is de jam dus meer een dikke saus. Doe wat je het lekkerste lijkt!

Zoals ik al eerder zei: het is meer saus dan jam. Lekker op brood, pannenkoek, door de yoghurt en over ijs. Bovendien is het groente, dus héél gezond!

Hunebedden: D27 in Borger

D27 wordt wel "het Grote Hunebed" genoemd en het is inderdaad een knoeperd. Het ligt door bomen omringd bij het Hunebedcentrum. Er staat nog een orginele hunebedwijzer aan het pad.

Je hoort dat je er bijna bent, ook hier worden de stenen als een soort gymtoestel beschouwd.

En als je dan ziet dat sommige stenen op een paar cm rusten... Op een dag gaat er iets vreselijk mis. Daar sta je trouwens ook nooit bij stil; dat er bij het bouwen van hunebedden mensen gewond zijn geraakt, en misschien gestorven. Wat deden ze daar dan mee? Werden die dan meteen maar meebegraven? Of gingen die in een kuiltje in de buurt?
Er was eens een mevrouw, Titia Brongersma (die overal opduikt als "de dichteres Titia Brongersma") die hier onderzoek heeft gedaan. In 1685 heeft ze één dag lang opgravingen uitgevoerd en meldt later dat zij menselijke resten in potten heeft gevonden, die helaas uit elkaar vielen. De vondsten zijn verdwenen, dat is jammer.

In het Hunebedcentrum is wat vondsten betreft van alles te zien.

 Op het buitenterrein ontstaat een aardige openluchtopstelling. Begin dit jaar kon je er nog vrij rondlopen:

Er staan verscheidene reconstructies van onderkomens: een soort tempeltje, een tipi en huizen.

 

Er zijn akkertjes, maar toen ik er was groeide er nog niets. Ook is er inmiddels een boerderij uit de Bronstijd nagebouwd. Ik heb hem nog niet gezien. Het terrein is nu namelijk omheind, en je moet door een uitermate onvriendelijk hek. Daartoe dien je een muntje bij de balie in het gebouw te halen. Let op: er zijn baliemedewerksters die denken dat je het buitenterrein alleen in combinatie met het centrum kunt bezoeken, zij hebben ongelijk!

Nou ja, het is wel duidelijk dat we weer een fittie met het centrum hadden. Daar hebben we luid en duidelijk over geklaagd op de social media. En daar heeft de afdeling communicatie van het centrum adequaat en vriendelijk op gereageerd. Kort door de bocht: er gebeurt van alles: reorganisatie, bijbouwen, herinrichten. En daardoor ontstaan onduidelijkheden. Geduld dus, als je er heen gaat. En doe dat vooral, want er zijn echt leuke dingen te zien.

Binnenkort gaan we weer, want ik moet en zal die boerderij zien. De zoveelste herkansing, een mens maakt wat mee.


Borger ligt in de gemeente Borger-Odoorn

N 52 55.812
E 006 47.846 

Foto's zijn van Aag zelf


klik hier voor meer over Titia

Memorabilia: beren en andere knuffels

Ja, dat opruimen is soms moeilijk. Eerst een paar foto's:

De oude beer bovenaan heb ik gered: na een rommelmarkt werd hij zonder pardon in een container gekieperd.
De pandabeer vond ik 36 jaar geleden tijdens een fietsvakantie op een fietspad. Hij was nat van de dauw, had er dus al een hele nacht gelegen. Toen had je nog geen Twitter en Facebook om het kindje dat er bij hoort te vinden.
Ik heb lang genoeg op ze gepast, nu moeten ze verder de wereld in. Hartverscheurend vind ik het, maar flink zijn! En er zal toch wel iemand zijn die voor ze wil zorgen?

Die knuffels, dat is wat, hoor. De hondjes zijn van manlief, en ze mogen nooit en te nimmer weg. Ikzelf heb een drietal beren, waaronder een ijsbeertje.

Er is een groot verschil tussen onze generatie en die van onze kinderen. Wij hadden één of een paar knuffels, onze jongens hebben vuilniszakken vol. En denk maar niet dat daar ook maar één van weg mag. Over hechting gesproken.... Is er wel eens onderzoek gedaan naar het hechtingsgedrag van jonge kinderen met hun knuffels? Dat lijkt me interessant. Want waarom is het zo moeilijk van een knuffel afstand te doen? Is het omdat je dan afscheid neemt van het gevoel van veiligheid, dat ze je gaven?

Nog zoiets: de diersoorten die het tot het knuffeldom hebben gebracht. Honden en beren waren tamelijk standaard.  
Maar inmiddels is de complete Ark van Noach als knuffel verkrijgbaar. Zo hebben we hier in huis onder andere een mier, een slang, een rat, een nijlpaard en en een krokodil.

Trouwens, wie denkt dat alleen kinderen met een knuffel slapen, vergist zich deerlijk. Er zijn talloze volwassenen die geen oog dicht doen zonder hun geliefde beest in de buurt. Dat kon wel eens één van de laatste taboes zijn!

 
Eigenlijk denk ik dat als ik die oude beer naar de Kringloopwinkel breng, dat ze hem dan in de container gooien. Dat vind ik zo'n vreselijke gedachte! Met als gevolg dat die beer dus al 2 weken naast mijn bureau ligt. Hopeloos.

Courgettejam met sinaasappel

Volgens mij is het een goed courgettejaar. Ze staan met kruiwagens vol langs de weg te koop, voor bijna niets, en soms echt gratis. Gewoon even rondfietsen/ -rijden door dorpen en langs provinciale weggetjes, dan zie je ze vast wel te koop.

Voor diegenen die denken dat een courgette alleen geschikt is voor door de pasta of gevuld met gehakt in de oven: de komende dagen geef ik hier heel andere recepten.

Vandaag: courgettejam met sinaasappel:

Nodig: 500 gram courgette, 1/2 liter vers sinaasappelsap, 1kg geleisuiker.

Maak van te voren voldoende potten en de bijbehorende deksels goed schoon: met heet sodawater, naspoelen met heet water. (Ik zet ze op het Ikea-rekje boven de gootsteen en schenk er kokend water overheen). Zet ze daarna klaar op een theedoek op het aanrecht bij het fornuis. Ik had plm. 4 kleine potten nodig.

Rasp de courgette grof of draai ze tot een grove pulp in de keukenmachine Doe de courgette met het sap in een grote pan met dikke bodem. Voeg de geleisuiker toe en roer goed om.

Breng aan de kook. Zet een timer op 4 minuten, als het mengsel goed kookt (flink bruisend, ook als je roert). Giet de jam in de schoongemaakte potten en schroef ze dicht. Zet ze 5 minuten op de kop, en daarna weer rechtop. Laat ze afkoelen, plak er etiketten op, waar de inhoud en de datum van produktie op staan, later ben je daar blij mee.

Deze jam blijft vrij dun, veel Engelse en Amerikaanse jamrecepten zijn zo. Lekker door de yoghurt, door de pap, op de pannenkoeken etc.

Variant:
Het oorspronkelijke recept gaat uit van 750 gram geraspte courgette én 1 eetlepel gedroogde Italiaanse kruiden. Deze jam blijft nog dunner. Het is meer een saus, hoewel hij in de koelkast nog aardig opstijft. Erg lekker bij alle vlees van de BBQ, gebraden varkensvlees, kip en worstjes. Vanavond neem ik wat op een pannenkoek, smaakt vast ook goed.

Hunebedden: Emmerveld D38, D39, D40.

Als je naar een hunebed wandelt is er altijd een gevoel van verwachting: wanneer krijg je hem te zien? Deze keer moesten we een aardig eindje over een zandpad. Er stonden wat schapen te grazen, altijd leuk.

Na een stukje door het bos kwamen we op een heideveldje en daar zagen we de eerste. Met diverse stenen op een driesprong om de wandelaar de goede kant op te sturen.

Op de achterste zat ooit zo'n bronzen plaquette, maar die is natuurlijk weg.

Zo door de bomen heen heeft het toch iets romantisch, majestueus en verstilds.

We gaan eens dichterbij kijken. Zo te zien ligt een deel nog ingegraven.

Vlakbij liggen nog twee hunebedden:

een mooie ronde

een rommelbergje

In de hunebedgids staat, dat men niet weet waarom er zo vaak hunebedden in twee- of drietallen bij elkaar staan. Ikzelf denk dat het iets te maken heeft met extended families: samen maar toch apart.

Er is wel wat onderzoek gedaan naar de dekheuvels van de drie graven, dat heeft meer kennis over de dateringen opgeleverd. In 1960 zijn alle drie de hunebedden gerestaureerd. 

We wandelen over hetzelfde pad weer terug

Zie je die streep? Dit is het:

Waarom ligt er midden in het bos in een zandpad een rij bakstenen? Kan iemand mij dat vertellen?
Je maakt wat mee in de bossen van Drenthe.

Emmerveld ligt in de gemeente Emmen
D38: N 52 48.676   E 006 53.240
D39: N 52 48.662   E 006 53.236
D40: N 52 48.648   E 006 53.280

Foto's van Aag zelf
      

Memorabilia: wat is studentikoos?

Jaren geleden kreeg ik een aantal kennisen op bezoek, collega's van de teken- en schildercursus. Ik liet (met enige trots) ons huis zien, we aten broodjes en zelfgemaakte salade, en het was allemaal erg gezellig. Dacht ik.
Toen de dames vertrokken, zei één van hen: "Leuk huis. Een beetje studentikoos, maar leuk".
Ik was verbijsterd. En ik ben het nooit vergeten. Wat is studentikoos?
Het woordenboek heeft het over schuin/obsceen taalgebruik. Over baldadig dan wel opruiend gedrag.
Ikzelf denk aan een gootsteen vol vieze, vette pannen, het aanrecht vol gebruikt serviesgoed, de eettafel vol smerige koffiemokken, pizzadozen, chipszakken en volle asbakken. Gestapelde bierkratten. Onnodig te zeggen dat ik van te voren de keuken een grote beurt had gegeven, er was niets van dat alles.
Hoe kon mijn huishouden dan studentikoos zijn? Ja, er lagen her en der stapels boeken. We waren de woonkamer aan het verbouwen. Is dat dan studentikoos?
Er is trouwens nog iets, dat altijd opduikt in combinatie met het woord student: drank.
Wat dat betreft paste onze jongste in de profielschets "student", hoewel zijn interesse meer naar het ambachtelijke van alcoholische dranken gaat: kloosterbieren, vreemd gedestilleerd, en dus niet zozeer in het hijsen.

Toen ik vorig jaar dit bord vond, leek het me een goeie mop die bij zijn kamer te zetten.
Kijk, dat is nou studentikoos, eindelijk gelukt.

Overigens vond ik het bord ergens in de bosjes, iemand zal dat gejat hebben en later gedumpt. Ook een soort van studentikoos, maar hier noemen we dat dan vandalisme. Vroeger heette het kattekwaad, maar dat terzijde.

Zo'n bord zorgt dus voor bespiegelingen over woninginrichting, gedrag van jonge mensen en hoe we dat beoordelen, alcoholgebruik en een verschuivend maatschappelijk oordeel daarover, en ga zo maar door.

De mop heeft nu lang genoeg geduurd, het bord gaat weg. We zijn nu volwassen mensen.