dinsdag 2 februari 2016

Ceddar: 50 % kaas

Druk, druk, druk. Maar wel even in de plaatselijke super naar "typisch Engelse" producten gekeken.
Zo stuitte ik in de koeling op dit pakje. Eerder Amerikaans dan Engels, maar toen verkeerde ik nog in de veronderstelling dat Cheddar op en top Engels is.



Country Cow staat er op. Nou ja, er bestaan stadsboerderijen, dus misschien ook stadskoeien? Hoewel ik bij Country Cow toch aan iets vrouw-onvriendelijks denk.
Over Cheddar is een Wikipedialemma geschreven
 
klik hier

Wat een krankzinnige hoeveelheden! Waar denk je dan dat deze Cheddar vandaan komt?
(Het antwoord staat onder de foto).

Deze koeien hebben een prima leven! Met vrije uitloop.

Lindenberg Bavaria! Wie bitte? Beieren, Duitsland, inderdaad. Ik heb even verder gezocht. De producent is onderdeel van een grote onderneming, gespecialiseerd in kaasproducten "voor self service", oftewel om zelf mee te fröbelen. Ze richten zich vooral op Oost-Europa.

Op de achterkant staat de productinformatie van deze "smeltkaas met Cheddar".
Ingrediënten: kaas (48 %, waarvan 50 % Cheddar. Vraagje: wat is die overige 50 % dan voor kaas?).
Verder zit er in: zoete wei, boter, smeltzouten, melkeiwitten, zout, magere melkpoeder en kleurstof (paprikapoeder).

Ik weet het niet hoor. Er zijn vast een heleboel mensen heel tevreden met dit kaasproduct (ik kan het echt niet "kaas" noemen). En de fabrikant is trots op zijn bedrijf, dat snap ik ook wel. Ze werken er hard voor, en zo. Zo gaat dat gewoon.
En het is vanuit een luxe positie dat ik hier een beetje kritisch zit te miezemuizen.
Maar ik word toch wat treurig, als ik denk aan hoever mensen afgedwaald zijn van wat ooit "gewoon eten" was. Is er iets eenvoudigers dan een boterham met boter en kaas? Echt brood, met echte boter (van melk) en echte kaas (ook van melk).  Lekkerder dan een gebakje, als je het mij vraagt.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten