Vakantieverslag: Een zuil in Igel

Dit was wel het hoogtepunt van de vakantie. In een handige folder met tips voor liefhebbers van romeinse zaken stond Igel genoemd. Nooit van gehoord, maar altijd bereid gingen we op pad. A. wist (uiteraard) een héél goede route, zodat we wat door Luxemburg geslingerd zijn. Toen we eenmaal in Igel waren (tijdens het spitsuur) konden we de zuil in eerste instantie niet vinden. Igel is niet veel groter dan een hoofdstraat waar iedereen zo snel mogelijk doorheen wil scheuren op weg naar huis. We doken een zijstraatje in, nog een bocht en langzaam terug: links en rechts spiedend. Daar was hij! Véél groter dan we dachten, geen wonder dat we er overheen keken. Het is een grafmonument van een rijke romeinse textielfamilie. Rijk versierd, prachtig maar het is toch vooral de omgeving die vervreemdend werkt. Nergens ten noorden van de Alpen is zo'n groot monument te vinden. Best bijzonder dus, en een welbestede dag.