Al wandelend met de hond kom je van alles tegen. Aangezien onze Jykke nogal een stofzuiger is, kijken we tijdens het lopen regelmatig naar de grond. Het eerste jaar van zijn leven at hij bij voorkeur kauwgom. Hoeveel kleverige gum ik niet uit zijn bekje heb gevist! Maar ook tissues (yuk!), frisdrankflesjes, blikjes, patatzakjes, noem maar op. De parkeerplaats is voor hem één grote snackbar.
Op die manier vind je soms ook wel iets moois. Mensen verliezen van alles, ach erm. Zie dit nu eens:
Er lag een smeulende peuk in een bijeengeblazen hoop bladeren. Ik pakte hem er op, trapte hem uit en zag toen deze schoonheid.
Wat kon ik vroeger blij zijn met een gewonnen knikker. Eén verloren knikker zal wel geen hartzeer opleveren. Maar wat ik me al lang afvraag: knikkertijd, dat is er opeens en het ebt ook vanzelf weer weg. Wat maakt het knikkertijd? En is dat in het hele land op ongeveer hetzelfde moment? Of is het een soort golfbeweging, van zuid naar noord bijvoorbeeld?
En dan ook nog: knikkeren kinderen over de hele wereld? Ook in China en Zuid-Afrika? Wat weet je er nog van, van die geheimzinnige kinder-activiteiten?
Foto's: door Aag zelf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten