Winterberg
Een week naar Sauerland, dat leek ons wel wat. Huisje gezocht en gevonden bij een van de bekende organisaties: 7 dagen Winterberg, wie wil dat nou niet? "Wel heel erg toeristisch", deden vrienden bezorgd. Terwijl ik altijd denk: als er veel mensen naar toe gaan, zal er wel iets te zien zijn, nietwaar? Of je dat leuk vind, is een kwestie van smaak. Nu zijn we terug, en kan ik onze ervaringen eens rustig overpeinzen.
Deel 1: Toeristenindustrie.
Wanneer er heel veel mensen komen ontstaat er een industrie rond die bezoekers. Dat hebben we nu gezien, en het was interessant. Bovendien, het viel reuze mee.
Het park waarin we verbleven had zo'n 200 huisjes. Pas gebouwd, sterker nog, de infrastructuur was nog niet helemaal klaar.
skibaan in aanbouw, sneeuwkanonnen |
De grote trots van Winterberg is de springschans.
Ze zijn er zelfs zo trots op, dat er ansichtkaarten van zijn. Ook hebben ze een kleine replica op een rotonde gezet.
(Dat leidt weer tot een nieuw studie-object voor mij: rotondekunst).
En zoals met alle industriële objecten, op een gegeven moment zijn ze hun houdbaarheidsdatum voorbij. Dan staan ze te verkrummelen in een achtergelaten hoekje, en bieden alsnog een romantische aanblik.
Het is hier al net zo als overal, wat telt is locatie, locatie en locatie!
Deze gaat nergens meer heen. Natuurlijk kun je wel rustig naar beneden wandelen. Toch merkwaardig, zo'n lift die voor eeuwig stil staat. Symbolisch voor wat je maar wil.
Zo zie je hoe er om al die vakantievierders heen wordt doorgewerkt. Toeristen komen, toeristen gaan en de mensen daar gaan onverstoorbaar hun eigen gang. Dat is toch een mooie gedachte. En als het binnenkort gaat sneeuwen ziet alles er weer uit als een plaatje.
bron: Wikipedia |
Foto's: A.B. van der Ploeg en van Aag zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten