Ik schreef laatst over de televisieavonden met het hele gezin, én de geliefde Cannon-broodjes (zie 21-04-2013). Behalve de serie met de gezette detective Cannon en die met police-woman Pepper, hadden we nog een favoriet: The adventures of Ellery Queen. Dit was een detective- in plaats van een politie-serie, gebaseerd op de boeken van twee neven.
voor meer info: klik hier
In die tijd was ik begonnen met het lezen van detectives: klassiekers, zoals Aghata Christie en Dorothy Sayers. Ellery Queen las ik ook graag. Het was de tijd van de prisma-pockets, en mijn ouders hadden letterlijk honderden in de kast staan.
Inmiddels naar boven veroordeeld, staan er nog steeds een aantal.
Maar goed, we zouden het over een broodje hebben. Naast de gezonde variant was er ook een zoet exemplaar ontworpen. Die heb ik vandaag eens opnieuw gemaakt.
We beginnen weer met een Duits bolletje:
 |
| kapje afsnijden
|
En van binnen besmeren: boter (lekker) of anderszins.
Pak nu een pot stroop.
Kijk, ik heb hier een lepel gebruikt. Ik bedacht opeens hoe mijn vader héél af en toe een lepel stroop kreeg, voor de lekker (net zoiets als het grootste stuk vlees; dat waren nog eens tijden voor vaders!). Wij kregen dat niet, maar we mochten soms wel de lepel aflikken, nadat mijn moeder met stroop letters in de pap had geschreven. Verschil moest er zijn.
We gaan door...
Vul de holte op met stroop en klap het broodje dicht. Is dat alles? Ja, dat is alles. Geluk zit in de eenvoudigste dingen, dat blijkt maar weer.
Foto's: van Aag zelf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten