De volgorde was misschien verkeerd.
Eerst keek ik naar de BBC-documentaire H is for Hawk. A new Beginning.
Pas daarna las ik het boek. Alleen al voor het ontwerp zou je het kopen, zo mooi.
De TV leverde prachtige beelden op, nieuwe inzichten en zinnen die zich in mijn geheugen slepen.
Ten years ago my father died suddenly
Strucken with grief I fled from humanity
I ran towards things with death and difficulty
Ik wist dat het boek zou gaan over de periode dat Helen Mcdonald een Goshawk (havik) kocht om te trainen en om mee te vliegen. In het boek beschrijft ze hoe dat in zijn werk ging en plaatst ze de jacht met roofvogels en alles wat erbij komt kijken in een historisch perspectief.
Het boek gaat ook over de plotselinge dood van een dierbare, haar vader.
De dood is alom aanwezig in dit boek. Mabel, de havik, is de dood met vleugels en klauwen. Terwijl ze over het landschap vliegt en uitkijkt naar prooi volgt Helen haar als een schaduw. Eindeloos dwalen ze door velden en bossen.
Uitgeput, in de gekte van het verdriet komt Macdonald terecht in het schemergebied waar het monster met de grijze vingers woont, dat je ziel omklemt en uitknijpt als een oude spons.
Gelukkig zijn er vakbekwame, vriendelijke mensen, die je bij je schouders pakken en je een duwtje in je rug geven, hup, de normaliteit weer in. Gelukkig zijn er pillen. Mabel moet tijdelijk opgehokt worden, omdat de periode van rui aanbreekt. Een nieuwe fase breekt aan, alles lijkt lichter, de ergste wanhoop is voorbij.
Tot mijn verrassing bleek er een derde draad door het boek te lopen: het verhaal van de schrijver T.H. White, die óók een goshawk in huis haalde om te trainen. Het werd een drama, het is een afschuwelijk relaas.
Dit is geen gemakkelijk boek. Het is hard, niet echt toegankelijk, en niet voor iedereen. Wat T.H. White er in moet is me nog niet duidelijk. Ik begrijp haar (Macdonald's) fascinatie wel, maar ik vraag me af wat de meerwaarde voor het boek is. Had de redacteur/uitgever niet moeten zeggen: laat dat er maar uit? Wellicht zit daar een boek op zichzelf in?
Ik moet het allemaal nog eens lezen, dat is duidelijk.
En verdulleme, dan moet ik ook eindelijk deze eens lezen, die al bijna 40 jaar onaangeroerd in de kast staat.
Eerst keek ik naar de BBC-documentaire H is for Hawk. A new Beginning.
Pas daarna las ik het boek. Alleen al voor het ontwerp zou je het kopen, zo mooi.
De TV leverde prachtige beelden op, nieuwe inzichten en zinnen die zich in mijn geheugen slepen.
Ten years ago my father died suddenly
Strucken with grief I fled from humanity
I ran towards things with death and difficulty
Ik wist dat het boek zou gaan over de periode dat Helen Mcdonald een Goshawk (havik) kocht om te trainen en om mee te vliegen. In het boek beschrijft ze hoe dat in zijn werk ging en plaatst ze de jacht met roofvogels en alles wat erbij komt kijken in een historisch perspectief.
Het boek gaat ook over de plotselinge dood van een dierbare, haar vader.
De dood is alom aanwezig in dit boek. Mabel, de havik, is de dood met vleugels en klauwen. Terwijl ze over het landschap vliegt en uitkijkt naar prooi volgt Helen haar als een schaduw. Eindeloos dwalen ze door velden en bossen.
Uitgeput, in de gekte van het verdriet komt Macdonald terecht in het schemergebied waar het monster met de grijze vingers woont, dat je ziel omklemt en uitknijpt als een oude spons.
 |
| Marietje met de spinnevingers (Jean Dulieu) |
Gelukkig zijn er vakbekwame, vriendelijke mensen, die je bij je schouders pakken en je een duwtje in je rug geven, hup, de normaliteit weer in. Gelukkig zijn er pillen. Mabel moet tijdelijk opgehokt worden, omdat de periode van rui aanbreekt. Een nieuwe fase breekt aan, alles lijkt lichter, de ergste wanhoop is voorbij.
Tot mijn verrassing bleek er een derde draad door het boek te lopen: het verhaal van de schrijver T.H. White, die óók een goshawk in huis haalde om te trainen. Het werd een drama, het is een afschuwelijk relaas.
Dit is geen gemakkelijk boek. Het is hard, niet echt toegankelijk, en niet voor iedereen. Wat T.H. White er in moet is me nog niet duidelijk. Ik begrijp haar (Macdonald's) fascinatie wel, maar ik vraag me af wat de meerwaarde voor het boek is. Had de redacteur/uitgever niet moeten zeggen: laat dat er maar uit? Wellicht zit daar een boek op zichzelf in?
Ik moet het allemaal nog eens lezen, dat is duidelijk.
En verdulleme, dan moet ik ook eindelijk deze eens lezen, die al bijna 40 jaar onaangeroerd in de kast staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten