Recycling

Met Kerst 2017 kreeg ik van de oudste een Amaryllis. Hij bloeide geweldig. Na de bloei knipte ik de stengels af, ik bewaarde de bol. Er begon een proces dat tot op de dag van vandaag voortduurt. Eind vorig jaar begon ik met foto's maken.

Dit is de orginele bol, in de herfst, aan het eind van het groeiseizoen.

Ik had inmiddels twee kleine bolletjes van de moederbol afgehaald en opgepot. Ze staan vanaf de IJsheiligen (begin mei) buiten, op het terras waar alleen 's avonds zon komt. De grotere bollen staan in huis op een vensterbank uit de zon.

Als het kouder wordt sterven de bladeren af.

Alle voeding wordt in de bol opgeslagen. Als het blad zo goed als geheel is afgestorven (of als het echt begint te vriezen) zet ik de bollen met pot en al in de kelder, dus donker, koel maar wel vorstvrij.
Geduld.....

Ik was vrij laat dit jaar, maar begin januari haalde ik ze weer tevoorschijn. Ik haalde de bollen uit de pot, verwijderde de oude aarde tussen de wortels.....

oude toestand

En potte ze opnieuw op. De kleintjes bij elkaar, de moederbol apart. De pot moet niet te groot zijn, maar liefst wel wat hoger zodat al die wortels lekker hun gang kunnen gaan.

Ik zette ze op de radiator in de bijkeuken (niet te warm en niet teveel licht) en geef ze regelmatig water.

daar gaan ze al, de kleintjes groeien flink.

Als het groen ruim 10 cm hoog is kun je ze lichter zetten en dan groeien ze centimeters per dag. Uiteindelijk was dit het resultaat voor dit voorjaar:

Nu drie jaar oud, meer dan een meter plant, 8 bloemen, geweldig. Ik heb inmiddels 3 kleinere bollen van zus gekregen en oude,uitgebloeide planten bij mijn schoonmoeder weggehaald, en ik hoop dus volgend voorjaar minstens 5 van die reuzen voor het raam te hebben. Het streven is een jungle van Amaryllis.

Woord en beeld: Time Song

"...Thirteen thousand years ago...the warming of the climate and all the changes that follow in its wake trigger The Laager See volcanic eruption in Western Germany."

lavabom

Deze lavabom ligt in Strohn, vlak bij het Vulkanmuseum, in de Vulkaaneifel.

Pulvermaar

 

Foto: A.B. van der Ploeg

Vijlen, Limburg

We zijn een weekje weg geweest, naar een huisje in Vijlen, Zuid-Limburg
Het laagste van het laagseizoen; we kregen alle soorten weer: storm, regen en sneeuw.

sneeuwklokjes in de berm

Water, overal water. We zagen de Geul zwellen en over zijn oevers lopen. Spontane beken ruisten over de weggetjes.

De mensen waren gewoon aan het werk, de kinderen naar school. Zo stil...

Tussen de buien door wandelden we, dat prachtige, blikkerige licht van het Nederlandse voorjaar.

Limburgse bakkers bezocht, grenspalen bekeken, en mooie dingen gezien en nog meer ontdekt voor een volgende keer..

Holset

Karolimünster

Foto's van A.B. van der Ploeg en van Aag zelf.

Illustraties.

Op Twitter, daar gebeuren dus ook leuke dingen. Zo is er een @mrjamesmayhew, die elke dag een illustratie post. Dat heet dan #BookIllustrationoftheDay.

deze is van vandaag: Mitsumasa Anno

Elke dag een prachtige afbeelding met vermelding van naam en toenaam van de illustrator en de titel van het boek. En dat al meer dan een jaar lang! Om het heugelijke feit te vieren nodigde hij volgers uit hun dierbaarste/mooiste/fijnste illustratie te plaatsen op de eerste verjaardag van deze hashtag.
Twitter barstte uit zijn voegen. Ik deed mee.

Cornelis Jetses, daar heb ik mee leren lezen, en hij werkte in de buurt van De Braak, Lemferdinge en andere plekken uit mijn jeugd. Op sommige afbeeldingen herken ik wel iets.

Natuurlijk Jean Dulieu met Paulus: een kleine held van groot formaat.

En ik meen me te herinneren dat ik ook iets van Dick Bruna deed.

Twee dingen die opvielen: bijna iedereen noemde werk uit zijn/haar jeugd. Het dierbaarste is dan toch ook het mooiste. Ook al bleken bij de kritische blik die ik nu hanteer, en dat is punt twee, sommige afbeeldingen helemaal niet zo goed te zijn. Liefde maakt een tikkeltje blind. Wat geeft het?

Dus: elke dag een inkijkje in een andere wereld, met sprookjes, reisverhalen, beren en wolven, reuzen, draken, ijsberen. Elke dag feest.