Goed, ik nam twee boeken mee uit de bibliotheek. Tamelijk willekeurig gekozen.
De eerste titel 'Omstandigheden' is van Koos van Zomeren.
Prachtig boek, zoals altijd mooie zinnen, die je allemaal wel met een potloodje zou willen onderstrepen.
Als tweede pakte ik De acht bergen van Paolo Cognetti. Puur alleen omdat ik hem al tijden voorbij zie komen in rijtjes; proberen maar, dacht ik.
Ik begon in Omstandigheden, en las vervolgens op pagina 128 dit:
Hoe is dat? Het gebeurt trouwens steeds vaker, als schrijvers over boeken schrijven, dat ik ze dan heb gelezen of in ieder geval geprobeerd. Dat gevoel van herkenning dat je dan ervaart, is een soort van thuiskomen. Even behoor je tot dezelfde familie. Of, gezien de ontlezing, dezelfde sekte, het is maar hoe je het bekijkt.
