zondag 31 december 2017

Het jaar in boeken

Ik heb dit jaar 53 boeken gelezen, net zoveel als vorig jaar. Al met al geen slechte score, want het was een zwaar jaar. Er waren tijden dat lezen niet ging. Ik zat dan domweg naar stilte te luisteren.
Net als vorig jaar heb ik een leesdossier bijgehouden, en dus kan ik precies nalezen hoe de verdeling vrouw-man is (18- 35), dat ik vier non-fictie boeken heb gelezen, en een groot aandeel uit detectives/thrillers bestond.



Het oudste boek was uit 1817 (Persuasion, Jane Austen) en het meest recente uit 2017 (Jasper en zijn knecht, Gerbrand Bakker). Een mooie spreiding dus, over twee eeuwen. Dat geeft wat mij betreft meteen aan wat boeken betekenen: ze leggen verbindingen door tijden en over afstanden heen.

Ik heb mijn boekige voornemens van vorig jaar er op nagelezen. Die extra titel van Dickens is me gelukt. Behalve Great Expectations heb ik ook nog A Tale of Two Cities gelezen. Wie wil lezen hoe blinde haat en waanzin over elkaar heen schuiven en hoe burgers elkaar naar het leven staan; lees het. Ik moest voortdurend aan IS denken. Een belangrijk, maar gruwelijk boek.




Lang leve de social media. In Portland, Oregon woont Alicia Paulson. Ze heeft een man, een dochtertje, een schattig huis en gouden handjes, waarmee ze breit en naait en borduurt en ontwerpt. Daarnaast is het mateloos interessant om te zien hoe het "gewone" leven er voor mensen daar uitziet. Alicia vroeg om leestips aan haar volgers, graag voor nondepressing books. Uit de vele suggesties stelde ze een lijst samen, waar ik, op mijn beurt, dankbaar gebruik van maak. Is het niet magisch? Dat iemand uit Japan een boek aanraadt aan iemand in de VS, waarna iemand uit Nederland daar ook plezier aan beleeft?

De top drie van dit jaar, in willekeurige volgorde:


Soms wordt de oorlogszuchtige taal van Amerikanen verklaard uit het feit dat ze hun oorlogen op andermans grondgebied uitvechten. Het verhaal in dit boek speelt zich af rond 1860-1870 en de hoofdpersoon is een oude man, Hij heeft meegevochten in drie oorlogen. Alle drie binnen de VS.
Toen ik dat las kantelde mijn beeld weer wat.
Gelukkig heeft Paulette Jiles meer geschreven.  Driemaal raden wat ik in het nieuwe jaar ga bestellen. (Deze kwam van de bieb (lang leve de bibliotheek)).



Gerbrand Bakker is een geweldige schrijver, maar het waren vooral de passages over depressies die mij aanspraken. Zoals hij erover schrijft, zo is het. Een ander pluspunt: hij woont tegenwoordig voornamelijk in de Eifel, in een gebied dat wij inmiddels ook goed kennen. Dat is een feest van herkenning.



Leuk, ontroerend, leerzaam en belangrijk. Als ik er maar één zou mogen aanraden, dan is het deze. Ook in het Nederlands verkrijgbaar.

En nu ben ik bezig met het nieuwe jaar. Weer een Dickens, liefst twee. Meer non-fictie. En gewoon meer lezen. De stapeltjes liggen al klaar. Voorpret is ook pret.

Bij deze: veel leesplezier in het nieuwe jaar!




Wie al mijn gelezen titels wil zien, kijk op Pinterest, button rechtsboven, board Elke week een boek 2017.

 Het blog van Alicia: klik hier



woensdag 27 december 2017

Kip en kalkoen in pekel en in de oven.

Er bestaat zoiets als Koopeenkoe.nl, daar bestellen we wel eens een pakket. Ruim voor kerst kwamen ze met wat nieuws: kalkoen voor de kerst! Met een leuk verhaal erbij en een filmpje.




Na een poosje nadenken besloten we het te proberen. En om ons goed voor te bereiden gingen we eerst oefenen met een kip. Maar dan wel met een goede kip, van www.waddenvarkens.nl.
Op de markt in Groningen kochten we bij de kraam van de familie Spa een stevige kip van ruim 2 kilo. Thuis zocht ik het recept van Sylvia Witteman op.
Ik geef hier de link.
Kip in de pekel
Onze kip ging in ruim drie liter pekelwater, met een in plakken gesneden citroen, 4 tenen knoflook en 2 takjes rozemarijn.

kip in de pekel

Volgens de aanwijzingen afspoelen, de smaakmakers in de buikholte met een flinke klont boter en in de braadslee in de oven.
We hadden geen roostertje, dus ze lag in een plasje water. Even zo goed was het resultaat fantastisch. Een goudbruin gebakken kip. Knapperig vel, maar boterzacht vlees. Totaal niet uitgedroogd. En de smaak was overweldigend. Ik zat opeens weer aan de kerstmaaltijd in mijn jeugd, toen kip niet een smakeloos massaproduct was, maar een feestmaaltijd.


Dit was niet te vergelijken met de kip die je normalerwijze koopt, ook niet met de scharrelkip uit de supermarkt. Waarom, o, waarom, gaan we akkoord met die smakeloze eiwit-produkten? Gemak, de prijs etc. ik weet het wel.
Zo'n kip kost veel geld, ja. Dat doe je dus bij uitzondering. Maar we hebben er wel met drie mensen drie dagen van gegeten. Dag één de kip zoals hij was. Dag twee hebben we hem kaalgeplukt, het vlees heb ik in tweeën gedeeld. Van het ene deel maakten we ragout. Dag drie hebben we het laatste deel door een salade met selderij,walnoten, etc. gesneden. Was ik wat zuiniger geweest, dan hadden we er ook vier dagen van kunnen eten. En dan wordt het verhaal over de kostprijs al weer wat anders.

Toen kwam de kalkoen.


Die ging ook in een pekelbad, deze keer met sinaasappels ipv citroenen.



Ik had een vulling uitgezocht met appels, uien, gedroogd fruit en walnoten, en blokjes brood. Het bijgeleverde recept voor de vulling schreef worst voor. Vast heel lekker, maar ik vond dat we zo al genoeg dood beest hadden. Een deel van de vulling heb ik in de kalkoen gepropt, wat overbleef heb ik apart in een ovenschaal gebakken.

vulling in de maak

Vervolgens ging ik de fout in. De kalkoen legden we in de braadslee, in plaats daarvan hadden we hem op het ovenrooster moeten leggen met de braadslede er onder (stom!). Ik wisselde tussen de bereidingswijze van drie recepten, wat temperatuur en zo betrof.




Ook dom, kies één recept en houd je daar aan! Uiteindelijk was de kalkoen precies op de getimede tijd gaar. Maar het velletje was niet knapperig, dat was jammer.

één grote, gare kalkoen

Zo heerlijk als de kip was hij niet, maar echt wel lekker. Ze hebben er drie keer van genomen, dat zegt toch wel iets. De vulling in de kalkoen had geen meerwaarde, de vulling uit de ovenschaal ging wel.

Nou niet denken: wat jammer, mislukt, dat doe ik nooit weer! Boek het onder het hoofdstuk Ervaringen. Ik heb er van geleerd dat:
Pekelen geweldig werkt, ik kan het iedereen aanraden.
De begintemperatuur echt hoog moet, zeker 200 graden.
De vulling beter apart kan, en hoog op smaak moet zijn. Of helemaal geen vulling: wat smaakmakers (knoflook, kruiden, boter) zijn genoeg.
De kalkoen beter op een rooster kan liggen.

Voorlopig geen kalkoen meer op het menu. Maar we verheugen ons al op een groot ribstuk en een wilde gans en met Pasen of zo weer zo'n geweldige kip.

linkjes!
waddenvarkens
koop een koe