Woord en Beeld: voorjaar

sigarenbandjes

Het ging over luciferdoosjes sparen, laatst. En van daaruit ook over suikerzakjes en sigarenbandjes.
Van die drie hebben we alleen de bandjes nog over.

De rechter is van man, de linker is van mij.
Bijna iedereen om mij heen rookte. Vooral mijn Oom Jan hield van een goede sigaar (net als zijn broers) en hij bracht trouw de mooiste bandjes mee.

bandjes van man

Mijn moeder ging regelmatig naar de sigarenwinkel. In het dorp waren er twee, een kleintje, dat gerund werd door een weduwe (in die tijd was een sigarenwinkeltje een gebruikelijke pensioenvoorziening). Zij had heerlijke toverballen, zo groot dat ze je hele mondholte vulden. Zo worden ze niet meer verkocht, het zal wel verboden zijn.
De andere sigarenwinkel verkocht pijptabak en pijpen, sigaretten en sigaren, sommige in mooie (dure) kistjes. Ik heb nog twee van die sigarenkistjes, ze zijn heel handig.
Dat roken slecht is weten we nu wel, maar kennis van sigaren was een vak. Het waren bijzondere winkeltjes, en ik mis ze soms.

kistje, nu voor naaimachinespoeltjes

Vaak was het zo dat onderin in de grotere dozen en kistjes een los, groot bandje lag, het liefst met veel goud.

Die waren natuurlijk het allermooist.
Ik zeg wel dat ik die bandjes spaarde, maar drie maal raden wie ze uitzocht, opplakte en de bijschriften verzorgde: mijn vader. Van hem heb ik geleerd dat je niet de hobby van je kinderen moet overnemen. Want van wie is de hobby dan eigenlijk?

Het was goed bedoeld, zeggen we dan maar. En anders had ik nu vast niet zo'n mooi album gehad.

Wat ik ook spannend vond, waren de namen: Agio, Ritmeester, Karel I, Willem II, Ernst Casimir, en de allermooiste: Elisabeth Bas.

Ik had mijn ouders wel eens over Pieter Bas horen praten, dat moest toch wel familie zijn? En had hij dan geen eigen bandjes? Verwarrend allemaal.

Voor wie het niet weet: Pieter Bas was een creatie van de schrijver Godfried Bomans. Mijn ouders, mijn opa en mijn Oom Jan lazen hem graag.

Na de sigarenbandjes, suikerzakjes en luciferdoosjes kwamen de sleutelhangers. Ook die hebben we niet meer: ingeleverd bij het museum. Gelukkig heb ik nog wel mijn speldjesverzameling.


Foto's: A.B. van der Ploeg en van Aag zelf

pontje

Elke dag 15 minuten declutteren, dan kom je nog eens iets tegen.

In 2016 waren we een week in Travemünde. Bijna elke dag met het pontje op en neer, want ons huisje lag op Priwall (schiereiland) en de winkels waren aan de overkant.

 We hebben daar een heerlijke week gehad.

Travemünde, vertrekpunt voor Baltische/Scandinavische bestemmingen, maar ook een heel leuk plaatsje op zichzelf.

Gelukkig hebben we de foto's nog.