woensdag 24 december 2014

Het allermooiste Kerstspel.

Vorige week werd er in BBC-Breakfast gesproken  over het Kerstspel, zoals dat weer op vele scholen wordt opgevoerd. Vele smsjes van kijkers natuurlijk, over kinderen die kreeft mochten zijn (Love Actually) en, waarom niet, pastinaak!
Het mooiste verhaal kwam het laatst:
Een moeder vertelde dat haar zoontje vorig jaar de herbergier mocht zijn van de herberg waar Jozef vergeefs zou aankloppen.
Het verhaal begon en alles verliep volgens het script. Jozef klopte aan, de deur ging open. "Is er nog plaats?" vroeg Jozef.
Het verhaal nam een onverwachte wending. "Off course!"riep de herbergier stralend. "Come in!". Vanuit de coulissen klonken paniekerige geluiden. "There's no room!" werd er gesist, zo hard dat de hele zaal het hoorde. De herbergier keek verstoord en zei toen gedecideerd: "I'll make room. He's my friend".

Dat is de ware kerstgedachte. Dat die herders en de koningen later bij een lege stal en een even lege kribbe kwamen is een bijkomstigheid. Of, dat kan ook, is de ster een eindje opgeschoven? Of hebben ze een bordje opgehangen, met een pijl, waarop staat: "voor Jezus binnen vragen, aan de bar".

We wensen iedereen fijne dagen, met een warm, droog en veilig plekje.




dinsdag 23 december 2014

Een oude bekende

In Kröv zag ik een fascinerende gevelsteen.


Is die steen heel oud? Een beetje oud, en dus niet echt? Helemaal niet oud?
Dat zwaard! Die sterren. Dat doet zo oosters aan. Denken we hier "kruistochten?"  De kleur blauw is ook bijzonder.
En dan het figuurtje met die hoofdbedekking, ik moest meteen denken aan een beroemd portret van de schilder Rogier van der Weyden.
Enfin, dat is al weer een maand geleden. Ik dacht er af en toe aan, en sprak er met deze en gene over. Dat was alles. Ná de Kerst zou ik het wel eens verder uitzoeken.

Vandaag kon ik meerijden naar Enschede. Ik werd afgezet bij het Rijksmuseum Twente.  En wie trof ik daar?


Mag ik even voorstellen: Filips de Goede, geschilderd door Rogier van der Weyden. Daar hing hij zomaar. Nog nooit eerder zag ik hem in het echt. Wat een vreugde. Het is alsof je plots een favoriet familielid ontmoet. 

voor het gehele portret klik hier

En nu blijkt dat de hoofdbedekking toch een tikje anders is. Geeft niet. Het is allemaal Europese geschiedenis. Als je wilt weten waar je naar toe gaat, is het handig te weten waar je vandaan komt. genoeg te lezen op Wikipedia en andere sites. Hier gaat het even over dit portret, van een echt mens. Kijk maar naar hem. Zoon van zijn ouders, vader van een heleboel kinderen. Hij leefde van 1396 tot 1467. Het schijnt dat hij de laatste twee jaar van zijn leven dement was. Zo lang geleden en toch zo dichtbij. Dat vind ik nou mooi.

over Filips: klik hier

zondag 7 december 2014

Memorabilia: kinderboeken

De laatste weken heb ik de boekenkast met kinderboeken maar eens uitgestoft en uitgezocht.


Zo langzamerhand is het een verzameling van wat ik als klassiekers beschouw.
Valko Vos, op de foto zichtbaar, heb ik echter nooit zelf uitgelezen. Maar ze horen zo bij mijn  leesgeschiedenis, en ik vind de bandjes zo mooi, dat ik er toch geen afstand van kan doen.
Dit in tegenstelling tot de volgende boekjes:



Hand op mijn hart: ik vond en vind er tien keer niets aan. Van Saskia en Jeroen heb ik drie bandjes, en naast Ernstjan en Snabbeltje heb ik ook nog een Lotje in de dierentuin-boek. Maar waarom heb ik ze dan al die tijd bewaard? `De boeken over Eelke van de boswachter vond/vind ik wel weer leuk, want wie wil er nu niet in zo'n lief huisje in het bos wonen? En dan ook nog een puppy krijgen.



Dat alles heeft natuurlijk te maken met twee belangrijke functies van boeken: identificatie en escapisme. Mijn keuze zegt ook meer over mij dan over de boekjes.

Ik heb Jaap ter Haar, de schrijver, eens opgezocht. De hele Bibelebontse Berg vermeldt hem niet, die zullen wel op hem neergekeken hebben. Het was natuurlijk ook wel een "broodschrijver" zoals hij zelf zei. En die van de Bibelebontse Berg zijn een tikje elitair.
Op Wikipedia valt wel het één en ander te lezen. Jaap ter Haar schreef ook boeken die een mix van fictie en feiten waren, over bv de Franse Revolutie, en natuurlijk De Geschiedenis van de Lage Landen. Die laatste heb ik ooit op aanraden van mijn ouders gekocht, op afbetaling. Jaren lang hebben de vier delen in de kast gestaan. Af en toe bladerde ik er in, las een stukje en gaf het dan weer op. Steeds weer werden ze meeverhuisd, tot ik er genoeg van had en ze verkocht.
Daar heb je het weer: iets bewaren omdat je je er verplicht toe voelt. Omdat het ooit van je ouders was. Omdat je het van je oom gekregen hebt. Omdat je vader ze ooit heeft voorgelezen. Omdat je bang bent dat je later spijt krijgt.
Op die manier wordt de last die met je mee door het leven reist steeds groter. Dat lijkt mij niet de bedoeling.
Dus: weg er mee. Hup in de doos voor de Kringloopwinkel. Op naar de volgende kast.

Voor de liefhebber: op www. boekwinkeltjes.nl staan tientallen boeken van Jaap ter Haar te koop.

http://www.jaapterhaar.com/

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jaap_ter_Haar