Toen de zomer op zijn mooist was, zijn we tweemaal naar Godlinze geweest. Direct aan het begin van de Hoofdweg staat een electriciteits-huisje, daar kun je parkeren (als je loopt zie je meer). Aan de overkant van de straat staat een picknicktafel, met uitzicht over de velden. Toen we klaar waren, aten we daar een broodje.
Als je de Hoofdweg in loopt merk je goed dat de weg stijgt. Godlinze ligt op een wierde; ik las ergens dat het de hoogste van de provincie is (meer dan 6 meter hoog).
De bewoners houden van tuinieren, de kleuren stralen je tegemoet. Vreemd toch, dat het ene dorp daarin zo verschilt van het andere. Meteen links een prachtige moes- en bloementuin, en daarop volgend ook overal bloemen en planten.
Ons streven is een klein rondje om de kerk, dus gaan we linksaf de Peperstraat in.
De straat slingert zich om de kerk heen, we komen langs de pastorie, een rijksmonument met een deels formele tuin, maar met een weelde aan bloemen langs het hekwerk.
Er ligt een handig bruggetje over de sloot naar het kerkhof, maar we lopen nog even door. Statige woningen wisselen elkaar af met arbeidershuisjes. Er wordt verhuisd, de verhuiswagen past maar net op het weggetje.
Over de Hoofdweg een stukje terug, nu is de Pancratiuskerk aan de beurt.
Er is geen enkel excuus om alle kerken in de rest van Europa te bezoeken, terwijl je nog nooit in één van de Groninger kerken bent geweest. Zoek een plekje in de kerkbanken en kijk.
Elk stipje, elke lijntje is ooit door iemand met aandacht en geduld gezet. Ja, het is gerestaureerd en misschien tig keer overgeschilderd, maar eens is het voor de eerste keer gedaan, op een maagdelijk witte muur, tussen de ribben in het plafond. Stip, stip, stip....
Tijd om naar huis te gaan. Nog even genieten van de weelde aan Dahlia's en andere bloemen aan de overkant.
Foto's: A.B. van der Ploeg en van Aag zelf.
Voor informatie over de kerk zie: https://www.groningerkerken.nl/nl/kennisbank/kerken/G/12/godlinze-kerk-godlinze
