dinsdag 18 juni 2019

Oud. Hendrik Groen




Enige jaren geleden las ik het eerste deel van Hendrik Groen: Pogingen iets van het leven te maken.
Het boek was een hit onder kennissen en vrienden van mijn vader. Ik sta altijd wat wantrouwend tegenover hype's in boekenland, maar eerlijk is eerlijk: ik vond het geweldig.
Vooral de beschrijving van de medebewoners, die een ander het licht niet in de ogen gunnen, vond ik erg treffend. Ik werd steeds herinnerd aan het (senioren-) appartementencomplex waarin mijn schoonmoeder residentie houdt.
Ook herkende ik natuurlijk veel van mijn vader in de verhalen. Het gekrummel, maar ook de humor, de practical jokes, de vriendschappen. Op dat moment ging het boek vooral over de generatie van mijn ouders.

Nu heb ik ook het tweede deel gelezen: Zolang er leven is.



Mijn vader is ruim twee jaar geleden overleden. Ik ben van plan dit jaar 60 te worden. "Oud worden" houdt me opeens nogal bezig. Nu gaan deze boeken ook over mij (ons) en onze toekomst.

Als er dus iets opvalt is, hoe je perceptie van een boek wordt bepaald door de levensfase waarin je je bevindt. Ik wíst dat wel, maar nu weet ik het nog beter.

Hendrik Groen: leuk, maar ook leerzaam, voor alle generaties. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten