Dit is een vrouwenbeeldje van zandsteen. Afkomstig uit de collectie van het Nationaal Museum te Khartoem, het dateert uit het Neolithicum (jonge of nieuwe steentijd); in Egypte is dat grofweg tussen 11.000 tot 3000 voor Christus.
Het was te zien op de tentoonstelling De Zwarte Farao's, Koninkrijken aan de Nijl, in de Nieuwe Kerk in Amsterdam in 1997.
Het is puur vorm, geen uitbeelding van een individu, maar van een mens.
Het doet me denken aan een vaasje dat ik bij Galerie 't Spinsel in Midsland, Terschelling kocht. Gemaakt door Marcel van Berkel.
De tweede kaart : Seated Cardinal, een bronzen werk uit plm. 1965, van Giacomo Manzù (1908-1991).
Ken je eenmaal de naam van het werk, dan zie je het onmiddellijk. Al zie ik er ook een vogel in, met de licht geopende snavel links naar boven gericht, dan wel een walvis die zich in de zeebodem boort. Als ik die beesten buiten beschouwing laat: ook hier is de menselijke figuur teruggebracht tot vorm.
Zijn werk was te zien op de tentoonstelling Vrouwen, Ruiters en Kardinalen in het Museum Beelden aan Zee (2014). Ik vermoed dat deze kaart daar gekocht is.
Ik vind het bijna magisch, duizenden jaren verschil en toch met dezelfde vraag bezig: wat is de vorm van een mens? Wat maakt een mens herkenbaar als mens? Hoe/wat is mens? Handen die zoeken naar het antwoord met het materiaal dat voorhanden is, die vormen.
Ansichtkaarten Art Unlimited, foto vaasje door Aag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten