De laatste weken heb ik de boekenkast met kinderboeken maar eens uitgestoft en uitgezocht.
Zo langzamerhand is het een verzameling van wat ik als klassiekers beschouw.
Valko Vos, op de foto zichtbaar, heb ik echter nooit zelf uitgelezen. Maar ze horen zo bij mijn leesgeschiedenis, en ik vind de bandjes zo mooi, dat ik er toch geen afstand van kan doen.
Dit in tegenstelling tot de volgende boekjes:
Hand op mijn hart: ik vond en vind er tien keer niets aan. Van Saskia en Jeroen heb ik drie bandjes, en naast Ernstjan en Snabbeltje heb ik ook nog een Lotje in de dierentuin-boek. Maar waarom heb ik ze dan al die tijd bewaard? `De boeken over Eelke van de boswachter vond/vind ik wel weer leuk, want wie wil er nu niet in zo'n lief huisje in het bos wonen? En dan ook nog een puppy krijgen.
Dat alles heeft natuurlijk te maken met twee belangrijke functies van boeken: identificatie en escapisme. Mijn keuze zegt ook meer over mij dan over de boekjes.
Ik heb Jaap ter Haar, de schrijver, eens opgezocht. De hele Bibelebontse Berg vermeldt hem niet, die zullen wel op hem neergekeken hebben. Het was natuurlijk ook wel een "broodschrijver" zoals hij zelf zei. En die van de Bibelebontse Berg zijn een tikje elitair.
Op Wikipedia valt wel het één en ander te lezen. Jaap ter Haar schreef ook boeken die een mix van fictie en feiten waren, over bv de Franse Revolutie, en natuurlijk De Geschiedenis van de Lage Landen. Die laatste heb ik ooit op aanraden van mijn ouders gekocht, op afbetaling. Jaren lang hebben de vier delen in de kast gestaan. Af en toe bladerde ik er in, las een stukje en gaf het dan weer op. Steeds weer werden ze meeverhuisd, tot ik er genoeg van had en ze verkocht.
Daar heb je het weer: iets bewaren omdat je je er verplicht toe voelt. Omdat het ooit van je ouders was. Omdat je het van je oom gekregen hebt. Omdat je vader ze ooit heeft voorgelezen. Omdat je bang bent dat je later spijt krijgt.
Op die manier wordt de last die met je mee door het leven reist steeds groter. Dat lijkt mij niet de bedoeling.
Dus: weg er mee. Hup in de doos voor de Kringloopwinkel. Op naar de volgende kast.
Voor de liefhebber: op www. boekwinkeltjes.nl staan tientallen boeken van Jaap ter Haar te koop.
http://www.jaapterhaar.com/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jaap_ter_Haar
Zo langzamerhand is het een verzameling van wat ik als klassiekers beschouw.
Valko Vos, op de foto zichtbaar, heb ik echter nooit zelf uitgelezen. Maar ze horen zo bij mijn leesgeschiedenis, en ik vind de bandjes zo mooi, dat ik er toch geen afstand van kan doen.
Dit in tegenstelling tot de volgende boekjes:
Dat alles heeft natuurlijk te maken met twee belangrijke functies van boeken: identificatie en escapisme. Mijn keuze zegt ook meer over mij dan over de boekjes.
Ik heb Jaap ter Haar, de schrijver, eens opgezocht. De hele Bibelebontse Berg vermeldt hem niet, die zullen wel op hem neergekeken hebben. Het was natuurlijk ook wel een "broodschrijver" zoals hij zelf zei. En die van de Bibelebontse Berg zijn een tikje elitair.
Op Wikipedia valt wel het één en ander te lezen. Jaap ter Haar schreef ook boeken die een mix van fictie en feiten waren, over bv de Franse Revolutie, en natuurlijk De Geschiedenis van de Lage Landen. Die laatste heb ik ooit op aanraden van mijn ouders gekocht, op afbetaling. Jaren lang hebben de vier delen in de kast gestaan. Af en toe bladerde ik er in, las een stukje en gaf het dan weer op. Steeds weer werden ze meeverhuisd, tot ik er genoeg van had en ze verkocht.
Daar heb je het weer: iets bewaren omdat je je er verplicht toe voelt. Omdat het ooit van je ouders was. Omdat je het van je oom gekregen hebt. Omdat je vader ze ooit heeft voorgelezen. Omdat je bang bent dat je later spijt krijgt.
Op die manier wordt de last die met je mee door het leven reist steeds groter. Dat lijkt mij niet de bedoeling.
Dus: weg er mee. Hup in de doos voor de Kringloopwinkel. Op naar de volgende kast.
Voor de liefhebber: op www. boekwinkeltjes.nl staan tientallen boeken van Jaap ter Haar te koop.
http://www.jaapterhaar.com/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jaap_ter_Haar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten