woensdag 20 april 2016

Uitgelezen: Augustus

Het eerste boek dat ik dit jaar las was meteen fantastisch. Bijna had ik het niet gelezen. De schrijver, John Williams, werd herontdekt; iedereen jubelde over Stoner. Dat was de laatste keer dat ik een boek kocht omdat "men" het zo goed vond, ik kwam er niet doorheen. Butchers Crossing probeerde ik ook, niet aan mij besteed. En dan toch die derde titel. Verleid door het mooie uiterlijk (hoewel dat ook beslist bij de vorig genoemde titels een pluspunt was) en door het onderwerp.



Augustus, Romeins keizer, leefde van 63 voor Christus tot 19 na Christus. Geboren onder de naam Gaius Octavius, achterneef van de beroemde Julius Caesar, maakte hij een eind aan de bloedige twisten in Rome. 
Voor zijn levensbeschrijving verwijs ik hier naar Wikipedia, waar de belangrijkste punten op een rijtje staan.

Het boek bestaat uit brieven van mensen om Augustus heen, aan hem gericht of aan derden over hem. Het begint met een brief van Caesar aan de moeder van Augustus, waarin hij (vanuit Spanje) schrijft over zijn toekomstplannen met zijn dan nog jonge achterneef.
Wellicht ten overvloede: al deze brieven zijn dus fictie. Maar het geheel is zo overtuigend dat je jezelf daar steeds aan moet herinneren; het leest als non-fictie.
Het resultaat is een merkwaardig evenwicht tussen intimiteit en afstand. Intiem door de invoelbare vriendschap die uit de brieven van zijn leeftijdgenoten en reisgezellen spreekt. Afstandelijk doordat je, ten eerste, nooit de stem van Augustus zelf hoort, en, ten tweede, door de toenemende kritiek, wedijver en haat van de briefschrijvers, waaronder bijvoorbeeld zijn eigen vrouw Livia.
Leven in het centrum van de macht is dan balanceren op een draad boven een diepe kloof.

Ara Pacis (tempel gewijd aan de Pax Romana)

Ik vraag me af of het bezwaarlijk is wanneer je niet bekend bent met al die (meest) Latijnse namen die boven de brieven staan. Ik denk het niet, want uiteindelijk gaat het boek over een menselijk dilemma/drama: het verenigen van het publieke en het private zelf van een alleenheerser, echtgenoot en (groot-)vader. Niets menselijks is een godheid vreemd.

Tenslotte het taalgebruik: helder, geen woord te veel, en alsof het regelrecht uit het Latijn vertaald is.
(Daarbij zij opgemerkt, dat ik Nederlandse vertaling heb gelezen.)

Twee woorden dus: briljant en aanrader.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten