vrijdag 24 augustus 2018

Vergeten aardappelen

Ik vond een halfvol zakje vergeten aardappelen.
Ze hadden flink hun best gedaan, zo in het donker.


We kopen biologisch geteelde aardappelen, die kiemen nu eenmaal sneller dan bespoten aardappelen. Ik denk, als ik die spruitjes zie: wat moet je wel niet doen om zoveel levenslust de kop in te drukken?
Zo'n aardappeltje gooi ik natuurlijk niet weg.

Die stop ik in de grond. Er is altijd wel ergens een leeg plekje. En anders kan het ook in een brede emmer. Of, schijnt het, gewoon in een zak tuingrond: gat erin, aardappel er in, wachten. Wel water geven dan. En ja, dat kan ook later dan in het voorjaar. Proberen kan altijd, nietwaar?


Groei!



.
Rustig laten groeien. Ze worden 40 รก 50 cm hoog, schat ik zo. Bloeien is ook fijn, maar dat doen ze niet altijd, zo laat in het jaar.
Op een gegeven moment zijn ze op: de planten worden geel, ze krummelen weg. Dan kun je ze opgraven en als het goed is zitten er een aantal nieuwe aardappeltjes in de grond, tussen de wortels. En wat zo gek is: aardappels uit de winkel vind ik gewoon, maar nieuwe aardappeltjes uit zo'n knolletje, dat vind ik elke keer weer een wonder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten