Zoek met Google naar E-roads network en je krijgt een prachtig kaartje.
De wegen in Europa zijn duizenden jaren oud. Die asfaltbanen liggen deels bovenop de oude zandpaden van eeuwen terug. De kortste weg tussen twee punten is een rechte lijn, dat wisten onze voorouders ook al. Natuurlijke hindernissen werden zo goed en zo kwaad als het ging omzeild.
In 2017 kochten we De Wadden van Matthijs Deen. In Hollum, Ameland, dat gaf het boek wat extra's.
Ik vond het zo goed dat ik vervolgens "Over oude wegen" blindelings kocht, dus niet eerst proberen via de bieb.
Matthijs Deen schrijft geschiedenisboeken op zijn eigen manier. Het begint met een herinnering uit zijn eigen, kleine geschiedenis: een autoritje naar opa en oma.
De geschiedenis van de mens is de geschiedenis van een voortdurend verder lopen. Hoe reisde de mens van Afrika naar Europa? Wanneer? Waarom reisde een vrouw van IJsland naar Amerika? En terug? En toen naar Rome?
Hoe vluchtten bedreigde Joden uit Spanje naar de Nederlanden? En wist je dat dat van invloed was op het Hollandse theaterwezen?
Steeds dichterbij komen de verhalen. De boerenzonen die uit Nederland naar Rusland liepen onder het vaandel van Napoleon. Sommigen kwamen ook weer teruggelopen.
De eerste autorally's door Europa: steeds sneller en verder, tot de eerste doden bij verschrikkelijke ongelukken vielen.
Ergens in het boek staat, dat de mens naar elders trok uit noodzaak. Honger, op zoek naar meer buit, betere landbouwgronden, verdreven door vijanden. Volgens mij is het vaak ook een niet te stillen nieuwsgierigheid, die mensen verder drijft. Wat ligt er achter de bocht? Nog een klein stukje. Nog even verder....
Had ik het boek eerst van de bieb geleend, dan had ik het daarna waarschijnlijk niet gekocht. Zet ik hem dan op Boekwinkeltjes? Nee, dat voorlopig ook niet. Soms moet je een boek de tijd geven om zijn werk te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten