donderdag 10 januari 2013

Gevonden voorwerpen (4): een specht

Plaatjesalbums

Kijk, ik had nog iets gevonden.


Deze kreeg je in een zakje bij één van de supers. Nog nooit zo'n specht gezien. Ik geloof dat het een Zuid-Amerikaans exemplaar is. Nu is het Wereld Natuur Fonds een internationale organisatie (ja, duh, het is dan ook een Wereld fonds), maar ook de supermarktketen is een internationale speler. En ik meen dat ze de laatste jaren flink hebben uitgebreid in Zuid-Amerika. Dat is nog eens handig: één reclame-actie voor je hele internationale afzetgebied. Alleen de teksten moeten aangepast worden. Globalisering optima forma.
Dat plaatjes verzamelen bestaat al langer dan vandaag. Zie hier een album van mijn moeder, van toen zij een meisje was. Wat was de rest van de wereld nog ver weg!



Later kwamen de albums van Verkade. Daarvoor moest je ruitertjes sparen. Op de grote repen zaten er wel twee.
Ik herinner me nog, dat ik langs de Badweg op Vlieland soms weggegooide wikkels vond mét ruitertjes! Tot op de dag van vandaag kijk ik, als ik daar loop/fiets, onwillekeurig in de berm. En raar: die ruitertjes herinner ik me nog, maar de boeken niet. Kinderen hebben toch andere prioriteiten dan hun ouders. Er staan er nu welgeteld twee Verkade-albums in de kast: Texel en Hans de torenkraai.


 De boeken uit de Vlielandtijd staan nog steeds bij mijn vader. Manlief heeft een ander plaatjesalbum, ook erg mooi.




In navolging van Verkade kwamen meer fabrikanten met plaatjesalbums. Niemeijer, Hille (beschuit) en Bussink (ook beschuit en van de Deventer koek) zijn een paar voorbeelden.



Op Marktplaats en Boekwinkeltjes staan er tientallen te koop. Deze heb ik net besteld voor mijn vader. Prachtig bandje ook.

Wat maakt het dat mensen hier zo dol op zijn? Typisch Nederlands, wordt er gezegd. Zegeltjes sparen als nationale karaktertrek. Maar in de VS heb je de coupons. En ik vermoed dat overal wel vergelijkbare spaar- en bonnensystemen zijn. Volgens mij zit het dieper.
De mens is van nature een verzamelaar. Al scharrelend zoekt hij zijn kostje bij elkaar: bessen, noten, maden. En nu: krantje, bonnetje, boekje. En dan: zo gelukkig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten