vrijdag 11 oktober 2013

kwarktaart




Daar sta ik dan, 2 jaar al weer, bij een mooie, zelfgemaakt slagroomtaart. Dat was toen gewoon, dat mijn moeder zelf de taart maakte. Dit in tegenstelling tot vandaag de dag: zelf bakken is een vorm van ontspanning, en de ene hype (cakepops) volgt de andere (cupcakes) op. Trendy bakken, wie had dat gedacht.
Maar goed, ik kan me nog vaag herinneren dat mijn moeder een bruidstaart maakte voor één van haar vriendinnen: een opeenstapeling van ronde lagen, bekleed met spierwit glazuur en zilveren bolletjes. Die zilveren gevalletjes zaten in een doosje, en ik mocht er een proeven. Ik was er volkomen door gefascineerd. 
En als je bedenkt dat de temperatuur van de oven ingesteld werd op basis van adviezen als: "de vlammetjes dienen druppelgroot te zijn..." dan is het geen wonder dat er wel eens iets inzakte of verbrandde. Overigens: we hadden toen stadsgas, pas later kregen we aardgas.
Dat zelf taarten bakken, dat raakte op een gegeven moment wat uit de mode. Er was een fase dat moeder appeltaarten bakte, en ze bleef trouw aan de zelfgemaakte mokkataart (geheim familierecept), maar voor de verjaardagen kwamen de taarten van de bakker: glanzende vruchtentaarten met bijgeleverde kaarsjes. En gebakjes voor het bezoek. Die overigens steeds duurder werden. Zo verzuchtte mijn moeder op een gegeven moment: "Als ze een gulden gaan kosten, maak ik ze weer zelf".
De voedingsindustrie stond niet stil, en op een gegeven moment verscheen, zomaar uit het niets, de kwarktaart!
En al snel maakte iedere zichzelf respecterende gastvrouw kwarktaart voor het bezoek. Diverse smaken: aardbei, citroen en chocola. Ik vermoed dat het gezonde imago van kwark er mee te maken had. Man en ik deden dapper mee aan de rage en enkele jaren later mochten onze jongens zich er ook aan wagen. Het gekke is, zo plotseling als die pakken in de winkel lagen, zo stilletjes zijn ze bij ons uit beeld verdwenen.

fris ontwerp ook

Tot vorige week. Ik stond op de bakafdeling bij de super, en opeens zag ik dozen voor kwarktaart staan. Ach, net als vroeger, en hup, daar ging een doos in de kar.
Het is echt zo klaar, zo'n geval. Als je alles van te voren klaar zet: 10 minuten.


Zakje kruimelpoeder mengen met gesmolten boter.


 Taartmix mengen met kwark en slagroom.

lekker kleurtje

In de goede volgorde in een grote vorm verdelen. En dan opstijven in de koelkast. Ik had geen bakblik van 26 cm, en dus mikte ik het geheel in een siliconenvorm. Slecht idee!



Alles bleef wel heel, gelukkig.



Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik vond het een beetje vies. Máár: man, kinderen en de timmerman vonden hem lekker. En het tweede stuk smaakte beter; het was even wennen, denk ik. Want er zitten merkwaardige dingen in zo'n mengsel.
Mijn interesse is nu echt gewekt, dus binnenkort probeer ik nog een ander smaakje, je weet maar nooit. Er is een fase geweest dat ik zelf kwarktaarten maakte: gele met Pasen, oranje op Koninginnedag, noem maar op. Dat zal ik ook weer eens doen. En dan vergelijken. Het worden weer fijne weken.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten