Zus kwam aanlopen met een stapeltje onderleggers. Ooit door mijn vader zorgvuldig op maat gesneden, uit karton. Op één stonden wat krabbels; ik vraag me af of die wel van hem zijn, ik tekende vroeger dezelfde soort huisjes tijdens het telefoneren.
"Wil jij ook een onderlegger?" bood ik zoon aan. Hij staarde naar het stapeltje karton. "Wat is het?" vroeg hij. "Als je iets op een papiertje schrijft, leg je dit eronder. Dat schrijft netter en niet zo krasserig." Nee, hij hoefde geen onderlegger. "Het is dus een soort muismat" zei hij nog, toen hij zich omdraaide en verder ging met opruimen en inpakken.
Dat leek me eerst een grapje. Maar eigenlijk had hij gewoon gelijk.
"Wil jij ook een onderlegger?" bood ik zoon aan. Hij staarde naar het stapeltje karton. "Wat is het?" vroeg hij. "Als je iets op een papiertje schrijft, leg je dit eronder. Dat schrijft netter en niet zo krasserig." Nee, hij hoefde geen onderlegger. "Het is dus een soort muismat" zei hij nog, toen hij zich omdraaide en verder ging met opruimen en inpakken.
Dat leek me eerst een grapje. Maar eigenlijk had hij gewoon gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten