Petros Markaris: Bloedrechters
Petros Markaris is in Instanboel geboren als de zoon van een Armeense vader en een Griekse moeder. Schrijver van detectives, opiniestukken, vertaler, etc.
wikipedia info over de schrijver
Interessant en leerzaam is zijn artikel in Der Zeit klik hier , november 2011, over de situatie in Griekenland. De Engelse variant, met lezenswaardig commentaar (o.a. van een Griekse bankmedewerker in Zwitserland): klik hier
Het is in het Athene aan het begin van de crisis dat commissaris Kostas Charitos rondrijdt in zijn oldtimer, op zoek naar een seriemoordenaar. (Wie bekend is in Athene zal wellicht met plezier de vele routebeschrijvingen en straatnamen lezen). Wat het doel vormt van de moordenaar wordt bij ieder nieuw lijk duidelijker, maar over zijn identiteit rijzen steeds meer vragen. Bovendien is Kostas er niet echt met zijn gedachten bij, omdat zijn pas afgestudeerde dochter Katerina op een gekaapt schip verblijft. De toekomst van Katerina is door het hele boek heen veelvuldig onderwerp van gesprek. Vanzelfsprekend als je kind is afgestudeerd, maar zo krijg je ook inzicht in de positie van de vrouw in hedendaags Griekenland. Het feit dat je als kind van een politieman een betaalde baan binnen het overheidsapparaat kunt krijgen, zonder serieuze sollicitatieprocedure en kennelijk ook zonder al te veel werk te hoeven verzetten, geeft inzicht in hoe de Griekse overheid functioneert.
Markaris beschrijft op terloopse wijze de invloed van Griekenlands jongste geschiedenis op het dagelijkse leven, zoals bijvoorbeeld de verhoudingen tussen collega's en meerderen. Dat de samenleving nog steeds verscheurd is, wordt wel duidelijk. Nationalistische sentimenten spelen op, al zijn ze een zwakke voorbode van wat er op dit moment in Athene gebeurt.
Charitos weet zich staande te houden in deze Balkaneske omgeving; zijn dochter wordt bevrijd, hij vindt de moordenaar en weet zijn meerderen een hak te zetten (al zijn die daar niet van op de hoogte). Als kleine middenstander binnen het grote ambtenarenrijk rolt zijn leven voort met kleine vreugden en kleine wraaknemingen.
Dit boek is geen literair hoogtepunt. Maar zoals Kostas Charitos voorthobbelt in zijn autootje, zo kabbelt het verhaal verder, het vormt een genoeglijk lezen en je steekt er nog wat van op ook.
Oorspronkelijke titel: Vasikos metechos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten