Sibculo (1)

We zijn een weekend weg geweest. Naar Sibculo. Nooit van gehoord? Ik ook niet, tot voor kort. Het ligt in het noord-oosten van de provincie Overijssel, zeg maar in de kop van Twente, tegen de Duitse grens aan.
Bij Twente denk ik aan landgoederen met beukenbos, maar dit gedeelte is veen. Ik had het kunnen weten, natuurlijk; zowel aan de Nederlandse als aan de Duitse kant van de grens ligt een enorm veengebied, we wonen er zelf nota bene middenin.
Toch ziet het er in Sibculo heel anders uit dan bij ons. Hebben we hier landbouw met langgestrekte kale akkers, in Sibculo en omgeving is voornamelijk (intensieve) veeteelt. Deels een coulissenlandschap, deels uitgestrekte landerijen, maar vlak bij ons was ook een prachtig natuurgebied, met doorgroeiend hoogveen: de Egbertdijksvenen.

Hier hebben we heerlijk gewandeld. Overal water, dus overal vogels.

 

Staatsbosbeheer heeft hier een werkschuur, waar je uitleg kunt vinden over het gebied. Bijvoorbeeld over het belang van een goede waterstand (van een lage waterstand krijg je uitgedroogd veen, dat vervolgens inklinkt, daar weten wij hier alles van).

Het blijft een strijd, tussen het behoud van het hoogveen (hoge grondwaterstand) en het belang van de boeren, die liever een lagere grondwaterstand hebben; vooral mais (veevoer) heeft een hekel aan natte voeten. Overleg dus, en dat heet dan poldermodel, ook op het veen.

Wat ik dan wel weer mooi vind: als je goed hout hebt, waarom zou je dan van die giftig-geïmpregneerde paaltjes kopen?

Je ziet dat ook dit gedeelte ontwaterd en afgegraven zou worden, maar het is er niet meer van gekomen.

 

Nu is het een populair recreatiegebied. Wandelen, al dan niet met de hond, rennen, fietsen, we zagen behoorlijk wat andere mensen, maar toch was het rustig.

Dit was op onze eerste ochtend, het begon dus goed.


Info Egbertdijksvenen: klik hier