Ik had deze foto gescand voor mijn blogs over eten. Maar terwijl ik hem nog eens goed bestudeerde, viel me wat anders op. Kijk bijvoorbeeld eens naar de zoom in de broek van de derde jongen van links op de stoelen. Dat is een behoorlijk hoge zoom. Mijn vermoeden is, dat die pantalon op de groei is gekocht. En de zoom is ingenomen, al dan niet thuis. De jongen links van hem heeft geen pak, maar een combinatie aan. Mooie stof ook, niet van dat zware goed, zoals zijn buurmannen dragen. Een frivole das. Een polshorloge aan zijn linkerpols. Zelfbewust kijkt hij in de camera. Ik weet het natuurlijk niet, maar hier lijkt het aan geld niet te ontbreken.
Weer links daarvan zit iemand die ik ken. Zijn pantalon is maar liefst drie keer uitgelegd; te zien aan de streperige zoom.
Nou zijn er twee reacties mogelijk: óf je denkt aan zuinigheid en/of geldgebrek. Of je denkt aan het geduld en de zorg die er aan de kleren van die jongeman worden besteed. Het zijn maar korte reepjes, het had ook in één keer kunnen gebeuren. Maar nee, in dat huishouden wordt niet met hoog water gelopen. Dus: broek uit, naadjes voorzichtig lostornen, broek aan, op de stoel staan (of de naaister op de knieën op de grond), zorgvuldig afspelden, broek uit, zoom vastnaaien en dan nog persen. En dat drie keer in korte tijd, want ook toen konden jongens opeens de lucht inschieten. Niet het leukste werk van de wereld, vind ik, ik heb het laatste jaar diverse malen een broek ingekort en het zal nooit mijn hobby worden. Misschien kwam bij dat gezin een thuisnaaister langs. Ik zal er eens naar vragen. Maar hoe dan ook, ik kijk met bewondering naar die zoom. Zo'n bescheiden werkje is het. En ik vraag me ook af, hoeveel moeders (het zijn toch bijna altijd de moeders) nog innemen en uitleggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten