Per Petterson: Ik vervloek de rivier des tijds.
Toen onlangs in DWDD Per Petterson werd aanbevolen, en ik daags daarna een titel van hem in de bieb zag staan heb ik hem maar meegenomen..
Ik was kort daarvoor al begonnen in Zoon van Karl Ove Knausgard. Het is niet overdreven om te zeggen dat de serie boeken van Karl Ove Knausgard, Mijn Strijd geheten, een hype is. Een wereldwijde hype zelfs. De arme man, hij schijnt het vreselijk te vinden. "De nieuwe Proust, " las ik vanochtend ergens. En wat mij betreft terecht hoor, ik vind het adembenemend.
Wie was er eerder: Kanusgard of Petterson? De laatstegenoemde, zijn eerste boek verscheen al in 1987, terwijl Knausgard in 1998 debuteerde. Wat ik me dus afvraag is of we nu een golf Skandinavische boeken over opgroeiende mannen krijgen, met allemaal hun eigen jeugdtrauma's. etc?
Maar dit alles terzijde, het gaat hier om "Ik vervloek de rivier des tijds".
De titel is een citaat uit een gedicht van Mao. De hoofdpersoon doet zijn best een "echte" communist te zijn: hij stopt met school, gaat aan het werk als arbeider en leest dus Mao's gedichten.
En ja, alweer een boek over een opgroeiende jonge man, en, deze keer, over zijn relatie met zijn moeder. Die moeder komt trouwens het beste uit de verf. Een stoer wijf, om maar eens kort door te bocht te zeilen.
Als je de recensies leest, gaat het vaak over wat weggelaten wordt in dit boek, wat niet uitgesproken wordt. Gedacht wordt er genoeg, maar niet veel gepraat.
Kijk eens naar een interessante uitzending van Stine Jensen over Noorwegen, over "een goed mens zijn" en de voortdurende onderdrukking van gevoelens. Uiteraard gaat het al snel over Breivik.
om te kijken: klik hier.
Deze uitzending stelde mijn beeld van Noorwegen aanzienlijk bij. En ik denk dat dit boek van Petterson naadloos past in het profiel van de Noorse samenleving, zoals die hier wordt geschetst. Aan de rand van Europa met een eigen cultuur wordt die samenleving middels moderne media misschien verder geopend. Je weet het niet. Toekomstige schrijvers zullen er wellicht verslag van doen.
Ondertussen is de laatst vertaalde titel (die van in DWDD) niet aan te slepen: Twee wegen, ook uitgegeven bij De Geus.
Toen onlangs in DWDD Per Petterson werd aanbevolen, en ik daags daarna een titel van hem in de bieb zag staan heb ik hem maar meegenomen..
Ik was kort daarvoor al begonnen in Zoon van Karl Ove Knausgard. Het is niet overdreven om te zeggen dat de serie boeken van Karl Ove Knausgard, Mijn Strijd geheten, een hype is. Een wereldwijde hype zelfs. De arme man, hij schijnt het vreselijk te vinden. "De nieuwe Proust, " las ik vanochtend ergens. En wat mij betreft terecht hoor, ik vind het adembenemend.
Wie was er eerder: Kanusgard of Petterson? De laatstegenoemde, zijn eerste boek verscheen al in 1987, terwijl Knausgard in 1998 debuteerde. Wat ik me dus afvraag is of we nu een golf Skandinavische boeken over opgroeiende mannen krijgen, met allemaal hun eigen jeugdtrauma's. etc?
Maar dit alles terzijde, het gaat hier om "Ik vervloek de rivier des tijds".
De titel is een citaat uit een gedicht van Mao. De hoofdpersoon doet zijn best een "echte" communist te zijn: hij stopt met school, gaat aan het werk als arbeider en leest dus Mao's gedichten.
En ja, alweer een boek over een opgroeiende jonge man, en, deze keer, over zijn relatie met zijn moeder. Die moeder komt trouwens het beste uit de verf. Een stoer wijf, om maar eens kort door te bocht te zeilen.
Als je de recensies leest, gaat het vaak over wat weggelaten wordt in dit boek, wat niet uitgesproken wordt. Gedacht wordt er genoeg, maar niet veel gepraat.
Kijk eens naar een interessante uitzending van Stine Jensen over Noorwegen, over "een goed mens zijn" en de voortdurende onderdrukking van gevoelens. Uiteraard gaat het al snel over Breivik.
om te kijken: klik hier.
Deze uitzending stelde mijn beeld van Noorwegen aanzienlijk bij. En ik denk dat dit boek van Petterson naadloos past in het profiel van de Noorse samenleving, zoals die hier wordt geschetst. Aan de rand van Europa met een eigen cultuur wordt die samenleving middels moderne media misschien verder geopend. Je weet het niet. Toekomstige schrijvers zullen er wellicht verslag van doen.
Ondertussen is de laatst vertaalde titel (die van in DWDD) niet aan te slepen: Twee wegen, ook uitgegeven bij De Geus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten