Lang, lang geleden vonden wij tijdens een ruststop, op een parkeerplaats langs de snelweg, een enorme hoeveelheid kweeperen. Ze lagen verspreid in het gras onder een hoogstamboom. Wat een oogst, wat een rijkdom.
We namen handenvol mee naar huis. Daar ging ik aan de slag. Maar helaas, het was voor we een multiculturele samenleving hadden en vóór het internettijdperk. Ik wist dat je kweeperen lang moest koken, maar ik wist niet hoe lang. Ongeduldige troela die ik was, werd het natuurlijk niets.
Dat is nu gelukkig wel anders. Bij de Plattelandswinkel heb ik een kilootje gekocht.
Daar hebben ze vaker bijzondere soorten groente en fruit. klik en kijk hier!
Maar ook in de Turkse super zijn ze verkrijgbaar. Op internet vond ik een leuke site: http://www.kweepeer.nl/
Als eerste wilde ik membrillo maken, oftewel kweepeerpasta.
Ik heb de kweeperen schoongeveegd, in stukken gesneden en onder water gezet. Aan de kook brengen. Inmiddels had ik op de site gelezen dat sommige rassen wél snel gaar zijn, en ja, na 20 minuten koken waren de stukken al bijna tot moes. En dat terwijl ik op 90 minuten had gerekend. Houd het dus in de gaten!
Afgieten. Het kookvocht desgewenst opvangen, daar kun je gelei van koken. Nu de schil en het klokhuis verwijderen. Het handigste is de schil er af te trekken en daarna de perenmoes van het klokhuis te schrapen. In een kom doen. Weeg de totale hoeveelheid perenprut. Je wordt dan geacht de boel tot moes te malen in een keukenmachine of door de passe-vite (groentezeef). Dat was ik natuurlijk straal vergeten.
Dan is het een kwestie van roeren en inkoken. Pas op voor de gloeiend hete spatten!
Het is net een NASA-foto van zo'n gloeiend hete gaswolk, waarin nieuwe sterren ontstaan. De Kweepeernevel.
Op een gegeven moment vloeit de massa niet meer uit, en blijft het aan de lepel hangen. Bij mij duurde dat 25 minuten.
Stort dan de brei in een (bak)vorm. Laat afkoelen.
Eenmaal afgekoeld kun je er blokjes of reepjes van snijden. Het hoort dan niet meer plakkerig te zijn. Dat was het dus wél, waarschijnlijk had ik het nog even moeten laten doorkoken. Maar aan de smaak doet het niets af.
Je kunt de blokjes bestrooien met wat suiker, en ze nog wat verder laten indrogen.
We namen handenvol mee naar huis. Daar ging ik aan de slag. Maar helaas, het was voor we een multiculturele samenleving hadden en vóór het internettijdperk. Ik wist dat je kweeperen lang moest koken, maar ik wist niet hoe lang. Ongeduldige troela die ik was, werd het natuurlijk niets.
Dat is nu gelukkig wel anders. Bij de Plattelandswinkel heb ik een kilootje gekocht.
Daar hebben ze vaker bijzondere soorten groente en fruit. klik en kijk hier!
Maar ook in de Turkse super zijn ze verkrijgbaar. Op internet vond ik een leuke site: http://www.kweepeer.nl/
Als eerste wilde ik membrillo maken, oftewel kweepeerpasta.
Ik heb de kweeperen schoongeveegd, in stukken gesneden en onder water gezet. Aan de kook brengen. Inmiddels had ik op de site gelezen dat sommige rassen wél snel gaar zijn, en ja, na 20 minuten koken waren de stukken al bijna tot moes. En dat terwijl ik op 90 minuten had gerekend. Houd het dus in de gaten!
Afgieten. Het kookvocht desgewenst opvangen, daar kun je gelei van koken. Nu de schil en het klokhuis verwijderen. Het handigste is de schil er af te trekken en daarna de perenmoes van het klokhuis te schrapen. In een kom doen. Weeg de totale hoeveelheid perenprut. Je wordt dan geacht de boel tot moes te malen in een keukenmachine of door de passe-vite (groentezeef). Dat was ik natuurlijk straal vergeten.
Doe er hetzelfde gewicht aan suiker bij. Ik heb rietsuiker gebruikt, de gewone suiker was namelijk op. In een hoge pan doen en aan de kook brengen. Ik heb er tussendoor even de staafmixer op gezet, zodat het een egale massa werd.
Op een gegeven moment vloeit de massa niet meer uit, en blijft het aan de lepel hangen. Bij mij duurde dat 25 minuten.
Stort dan de brei in een (bak)vorm. Laat afkoelen.
Eenmaal afgekoeld kun je er blokjes of reepjes van snijden. Het hoort dan niet meer plakkerig te zijn. Dat was het dus wél, waarschijnlijk had ik het nog even moeten laten doorkoken. Maar aan de smaak doet het niets af.
Je kunt de blokjes bestrooien met wat suiker, en ze nog wat verder laten indrogen.
Iedereen heeft het er maar over dat je het bij Spaanse schapenkaas moet eten, maar zo is het ook lekker hoor. En door Turkse/Griekse yoghurt is het ook heerlijk.
Eén waarschuwing, het is ontzettend kleverig eten: frames en losse vullingen hebben het zwaar te verduren, dus wees voorzichtig.
Morgen koken we van het overgebleven kookvocht kweeperengelei. Een verslag volgt binnenkort.
Op de bovengenoemde site staat een tajineschotel van kip met kweepeer, die gaan we ook maar eens proberen. Lang leve de herfst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten