vrijdag 9 augustus 2013

Eetpatronen: het ijs van oma (1)

oma


In de jaren zestig verhuisden mijn opa en oma naar een dorp, in de kop van Drenthe. Zo'n twee keer per jaar gingen wij op bezoek.
Oma deed dan haar best op het warme eten, voor tussen de middag.
Meestal kregen we kruimige aardappeltjes, boontjes of bloemkool en een sudderlapje. Het hoogtepunt was het toetje: zelfgemaakt ijs.
Ook als ik er logeerde, werd er ijs gemaakt, en dan mocht ik helpen. Het werk bestond uit het kloppen van een poedertje (uit een zakje) door water of melk (ik weet niet meer wat het was). Dat ging in een laag bakje, hup het ijslaatje in. Vervolgens moest het mengsel om het half uur met een vork losgeroerd worden, om daarna weer verder te bevriezen.
Heerlijk ijs kreeg je dan, met een schilverige structuur. Daarna heb ik nooit meer zulk ijs gehad en ik mis het.
Groot was dan ook mijn vreugde toen in bij de super dit pakje zag:



Meteen gekocht, meteen gemaakt. Ondertussen gelezen wat er allemaal op staat. Bijvoorbeeld dat de mix op basis van suikerbieten is, die op eigen bodem geteeld worden. Dat is in het kader van de "Ik hou van Holland"- wind, die hier tegenwoordig waait.
Maar de mooiste vind ik deze: "Suiker en suikerproducten passen in een gezonde en gevarieerde voeding en actieve leefstijl".
Ja, ja, ze staan onder druk, de suiker- en zoetwarenfabrikanten. Ik vind het wel lef hebben, hoor, zo'n bewering. En er zit wat in. Het kan en mag best, een ijsje op zijn tijd, poeh!

kijk eens op de site van Van Gilse

Ik heb stukjes verse aardbei door de mix geroerd. Nadat het een tijd in de vriezer heeft gestaan gaan we proeven.





Ik heb twee bolletjes in een coupe van mijn opa en oma gedaan. Aardbeiensaus en slagroom erbij. Is het lekker?

Ach, het gaat. Het ijs is wat melig en de smaak is ook niet opwindend of fris. Makkelijk en veilig, is het eindoordeel. En het lijkt totaal niet op het ijs van oma. Jammer.
Maar niet getreurd, ik zoek rustig verder. Wordt vervolgd.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten