maandag 5 augustus 2013

Uitgelezen: Daarginds (36)

Audur Jónsdóttír: Daarginds

Na enkele grimmige thrillers van Skandinavische schrijvers te hebben doorgeworsteld ben ik afgehaakt. Ik kreeg langzamerhand het gevoel dat er ginder geen normaal mens meer rondloopt. Zieke geesten, verstoorde relaties, families die als los zand aan elkaar hangen, en geen glimpje luchtigheid, vrolijkheid of humor. Nee, dan mijn eerste volwassen kennismaking met de zweedse politieserie van Sjöwall & Wahlöö.
Ze staan nog steeds in de kast:


Hoewel ik ook hiervan het idee kreeg dat Zweden een verkapte Big Brother-staat was (uiteindelijk was het de bedoeling van de schrijvers een maatschappij-kritische serie te schrijven), waren enkele hoofdpersonen aardige, goedwillende karakters. Enig gevoel voor humor ontbrak evenmin.

Onlangs heb ik besloten over mijn vooroordelen heen te stappen. Het eerste boek dat ik uit de bieb haalde was "Daarginds". Het verhaal speelt zich af op IJsland.


De hoofdpersoon Sunna heeft een krummelig baantje bij een uitgeverij. Samen met haar moeder en het onderschoven kind van haar vriend (die een constante, zij het afwezige factor is) probeert ze te achterhalen waar haar vriendin-uit-het-verleden Arndís is gebleven.
Het boek is even rommelig als het leven van Sunna zelf, heden en verleden lopen door elkaar en er wordt flink wat IJslandse couleur locale toegevoegd.
Het maakt allemaal een amateuristische indruk. Nou ja, Sunna is zelf ook maar een amateur-detective, al bezoekt ze een cursus thriller-schrijven. Dat geeft de echte schrijfster ondertussen mooi de gelegenheid om wat wetenswaardigheden over het vak rond te strooien.
Sunna vindt uiteindelijk haar vriendin Arndís, vlak voordat deze definitief verdwijnt. Als je dan denkt dat alles is opgelost, blijkt de afwezige vriend plots behoorlijk in de problemen te zitten. Daarmee eindigt dit boek en blijf je wat verbouwereerd achter. Over een open einde gesproken! Jonsdottir schrijft trouwens voornamelijk voor het theater. Wellicht dat dat een verklaring is voor de structuur van het verhaal.
Eén boek is wat weinig om over deze schrijfster een oordeel te vormen. Helaas is dit de enige titel die in het nederlands, engels of duits is vertaald.
Ik vond het in ieder geval een aardig boek, leuk genoeg om op eventuele nieuwe titels te letten.






Foto: W.G. Kamphuis




Geen opmerkingen:

Een reactie posten