Eigenlijk bestaat deze expositie uit twee delen. Het eerste deel gaat over de omstandigheden in de periode dat de rollen werden meegenomen naar de grotten van Qumran. Wat dat betreft zou de tentoonstelling ook "De Joodse Opstand" kunnen heten, of "Jeruzalem ten tijde van Herodes". Er hangen tekstborden, die niet altijd even duidelijk zijn. Het is kennelijk zoeken naar het kennisniveau van de bezoeker.
Er waren wel degelijk dingen die ik nog nooit eerder gezien heb. De kommen, die uit steen gehakt werden, ipv opgebouwd/ gedraaid uit klei, bijvoorbeeld.
En alles was zo schoon, zo gebleekt. Niet aangetast door grondzuren, mossen of door andere processen, zoals in onze natte omgeving, dat geeft een heel andere indruk. Daardoor merkte ik, hoe sterk mijn beoordeling van oud keramiek beïnvloed is door mijn ervaring. Leerzaam. Een ander deel van de tentoongestelde objecten zijn van Romeinse afkomst. Die zijn bekender, glaswerk, afbeeldingen van goden, dat werk. En er staan twee bustes: van Vespanianus en van Titus. Geweldige koppen. Verder staat er een brok Tempel en daar mag je echt aankomen.
Het tweede deel gaat echt over de zeerollen zelf. In een soort tentje staan wat snippers tentoongesteld. Je mag er maar even in, en het lichtje mag ook maar even aan. Vergelijk, als je kunt, het handschrift van twee van die stukjes. Ik zag een strak vierkant handschrift en een hanepoterig schrift, met dunne krasserige lijntjes. Twee verschillende mensen waren dat, met hun eigen gedachten en beslommeringen, die teksten opschreven, die voordien alleen mondeling werden overgeleverd. Wetten, regels, over feesten, over de Man met de Leugen. Op geen enkele wijze zullen ze zich gerealiseerd hebben dat 2000 jaar later mensen zouden betalen om naar hun werk te kijken.
In een andere vitrine liggen een soort strookjes, waar de rollen mee werden dichtgebonden. Alsof iemand een hoop elastiekjes tentoonstelt. Aandoenlijk.
En dan kun je onder een tentdakje langs kopieën van de teksten schuivelen, met ernaast vertalingen en duidingen. Ik keek het even aan, en ben toen maar eens naar de winkel gegaan. In de catalogus gekeken, en ja, daar staan ze ook in. Dus, dacht ik, lezen kan ik thuis wel. Die catalogus is sowieso de moeite waard. Eigenlijk moet je die eerst lezen en dan naar de tentoonstelling gaan. Eerst de informatie en dan de bijbehorende artefacten.
Waarom doen musea dat niet? Zet van te voren een goede inleiding online. En geef die catalogus wat eerder uit. Met een bon, voor mijn part, voor iets lekkers/leuks in het museum. Mensen zijn gek op korting en cadeautjes, dan komen ze heus wel.
Is het een aanrader? Gewetensvraag. Ik heb een museumjaarkaart en moest drie euro bijbetalen. Man zegt dat de toegangsprijs zonder kaart 15 euro is. Had ik dat betaald, dan was ik waarschijnlijk behoorlijk chagrijnig geweest. Ik vind dat wel heel veel geld voor eigenlijk niet zo veel. Aan de andere kant zullen de verzekeringspremies wel duizelingwekkend hoog zijn, en dat geld moet ergens vandaan komen.
Een ander punt van kritiek, net als bij eerdere exposities: de muziek. Lelijk en veel te hard.
Ook is het me een raadsel waarom de projectie van beelden van het landschap, marcherende Romeinen en een tijdbalk op een muur tussen de vitrines plaatsvindt. Mensen blijven staan kijken, waardoor jij niet meer bij diezelfde vitrines kunt komen. En dat terwijl er maar een deel van de expositieruimte gebruikt wordt. Waarom?!
Maar waar het uiteindelijk om gaat, is de eerbied voor geschreven tekst. Die tekst is in ontwikkeling. Zeg ik het zus, schrijf ik het zo? Taal van, over en voor mensen. Eeuwenoud, zo fris als van vandaag. De magie van het geschreven woord is dat je de mogelijkheid hebt om de kinderen van je kindskinderen een boodschap te sturen." Het begin van de Bijbel!" wordt hier en daar wat hysterisch geschreven. Wat ze bedoelen is, dat de eerste christenen een zoveelste Joodse beweging vormden. En dat er een begin werd gemaakt met het op schrift stellen van de Joodse geloofsleer. Griekse, Hebreeuwse en Aramese teksten die in ook in de Bijbel staan.
Dus, als je nu de kans hebt om zulk een bijzonder stukje tekst te zien, met de hele context in gedachten, dan is het misschien toch wel de moeite waard om naar Assen te gaan. Neem, als het even kan, een gevulde portemonnee mee; er zijn fijne boeken en spulletjes (de feestdagen komen er aan) en in Café Krul zijn, zoals altijd, wat gerechten in de sfeer van de expositie.
Aan de kop van de Vaart is Lenin verdwenen. In plaats daarvan staat een grote Menora.
Voor een uitgebreid overzicht (Wikipedia natuurlijk): klik hier
Site van het Museum: http://www.drentsmuseum.nl/tentoonstellingen/tentoonstelling-uitgelicht/exhibition/de-dode-zeerollen-37.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten